Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Επανάληψη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130646 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επανάληψη
 
Μοιάζει το πάσκισμα του χρόνου να με γδέρνει
με ακονισμένες ψευδαισθήσεις του καιρού.
Κι αν δεις τυλίγει με το αίμά μου το ρου
της επανάληψης, που μόνη με διαβαίνει…
Μοιάζει ο πόνος μου με φύσημα να σέρνει
ένα μου δάκρυ ως τις όχθες του αφρού.

Κι είναι ο χάρτης μου αιώνια ξεχασμένος
μέσα στα χέρια κάποιας μοίρας εχθρικής.
Σα διαρρήκτης της χαμένης μου ολκής
που όση αγάπη κι αν μου δώσει, φέρνει μένος
Κανείς δεν ήπιε απ’ την πηγή μου, διψασμένος,
μήτε κι εσύ δεν θα αφήσω να με πιεις.

Μέσα στην κούπα που σου φτιάχνω με τα χείλη
ένα φιλί σαν δηλητήριο κρατώ
Πρώτη από όλους μονορούφι να το πιω
κι αν δεις του Άδη να ανθίζει τ’ ασφοδίλι
Μην κάνεις νεύματα και στέρξω να σταθώ,
να μου κουνήσεις για ευκολία το μαντήλι.

Μπορεί να ζήτησα πολλά, λίγα να πήρα
μα ό,τι χρωστούσα σου το πλήρωσα με δόσεις
Να’ χεις να δίνεις ενοχές όταν πληρώσεις
τριάντα αργύρια του πάθους μας τη μοίρα.
Κι αν θες μπορείς για την αγάπη μας τη στείρα
μία φορά, όπως παλιά, να με εξοντώσεις.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 22
      Στα αγαπημένα: 8
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Tikalouba
12-03-2010 @ 14:31
Κι είναι ο χάρτης μου αιώνια ξεχασμένος
μέσα στα χέρια κάποιας μοίρας εχθρικής
σα διαρρήκτης της χαμένης μου ολκής
που όση αγάπη κι αν μου δώσει, φέρνει μένος.
Κανείς δεν ήπιε απ’ την πηγή μου, διψασμένος
μήτε κι εσύ δεν θα αφήσω να με πιεις.

Μέσα στην κούπα που σου φτιάχνω με τα χείλη
ένα φιλί σαν δηλητήριο κρατώ
Πρώτη από όλους μονορούφι να το πιω
κι αν δεις του Άδη να ανθίζει τ’ ασφοδίλι
Μην κάνεις νεύματα και στέρξω να σταθώ
να μου κουνήσεις για ευκολία το μαντήλ

Καταπληκτική Αθανασία...Υπέροχο είναι όλο

::yes.:: ::hug.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-03-2010 @ 14:50
Μέσα στην κούπα που σου φτιάχνω με τα χείλη
ένα φιλί σαν δηλητήριο κρατώ
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola
12-03-2010 @ 14:54
Παντα Υπεροχη !!! ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
την αγαπη μου!!!
ΚατεριναΘεωνα
12-03-2010 @ 15:32
ένα μου δάκρυ ως τις όχθες του αφρού.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑ??????ΚΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΒΕΒΑΙΑ
ΤΙ ΝΑ ΛΕΩ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΤΕΛΛΟΣ
12-03-2010 @ 15:39
Επανάληψις εστιν μήτηρ...ποιήσεως
καλπάζουν οι στίχοι
μηχανοδηγος
12-03-2010 @ 15:40
http://www.youtube.com/watch?v=pSujHbm-rG8
ΥΓΡΟ ΠΥΡ
12-03-2010 @ 15:46
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΛΑΧΕΣΙΣ
12-03-2010 @ 16:42
Μοιάζει το πάσκισμα του χρόνου να με γδέρνει
με ακονισμένες ψευδαισθήσεις του καιρού...
αν αυτό δεν είναι ποίηση... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
galanidoy
12-03-2010 @ 21:36
με Λάχεσις...
Μπράβο!!!!
ΜΝΗΜΩΝ
12-03-2010 @ 23:19
09.13΄11΄΄ 13/3/2010

Ω!!!! ποιας Σαπφούς το ξύπνημα από τον λήθαργό της
που λίκνιζε το πέλαγος χιλιάδες χρόνια τώρα
στον πληγωμένο έρωτα σ' έκανε συνεργό της
και με τους στίχους ξέσπασες σα πικραμένη μπόρα
σεμνής αριστοκράτισσας αρχαίας τραγωδίας
που στέκει ολομόναχη μες της ψυχής την δίνη
και απαγγέλλει μόνη της κύματα τρικυμίας
σαν Ήλιος που στην θλίψη του την θέρμη του την σβήνει….


Αθανασία η μελωδία και η αρμονία της ποίησής σου είναι απίστευτα γοητευτική και αληθινά υπέροχη..... Την καλημέα μου...
efrosiba
13-03-2010 @ 00:32
Aγγίζεις.........πολύ βαθιά.......... ::theos.::
Adoletes
13-03-2010 @ 00:34
Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!!!! Τι αντάξιο να πω!!!!!!!!!!!!!!! Μπράβο!!! Μονολοεκτικά, ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
13-03-2010 @ 01:53
......
ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
13-03-2010 @ 03:25
ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑ!!!
::1255.::
γαλάζια πεταλούδα
13-03-2010 @ 03:41
υπέροχη Αθανασία...!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Celestia
13-03-2010 @ 06:27
Αθανασια μου σ'ευχαριστω πολυ για την αγαπη σου!
Οπως παντα εισαι Υπεροχη!!!!!!

::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
elpidakwstopoulou
13-03-2010 @ 07:29
Μπορεί να ζήτησα πολλά, λίγα να πήρα
μα ό,τι χρωστούσα σου το πλήρωσα με δόσεις

σου αξίζουν πολύ περισσόερα απο αυτά που μπορούν να σου δώσουν !!
υπέροχη πάντα !!!!! ::up.:: ::love.::
petrwnas
13-03-2010 @ 08:42
καλησπέρα και απο εδω!!!!!Γειτονακι!! ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
13-03-2010 @ 11:34
ώριμη ποίηση με βάθος!!!
::up.:: ::theos.:: ::up.::
στ αγαπημένα σίγουρα
ALYZIOS
13-03-2010 @ 23:01
::up.:: ::yes.:: ::theos.::
Christa E.
15-03-2010 @ 11:34
Μπορεί να ζήτησα πολλά, λίγα να πήρα
μα ό,τι χρωστούσα σου το πλήρωσα με δόσεις
Να’ χεις να δίνεις ενοχές όταν πληρώσεις
τριάντα αργύρια του πάθους μας τη μοίρα.
Κι αν θες μπορείς για την αγάπη μας τη στείρα
μία φορά, όπως παλιά, να με εξοντώσεις.
Στίχοι με ουσία!!!! Πολύ ωραίο Αθανασία μου!!! Καλησπέρα!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
prince philip
15-03-2010 @ 23:41
καταπληκτικο ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο