| |
| | Επίλογος- Την θάλασσα με λέξεις τη ζωγράφισα |  | | | Κάτι από τα παλιά. | | |
[align=center]Τη θάλασσα με λέξεις τη ζωγράφισα
Είπες, μου λείπει η θάλασσα,
είναι τόσο πολύ μακριά μου…
Κι εγώ με λέξεις στη ζωγράφισα
για να τη δεις μες απ’ τα μάτια
τα δικά μου.
Πάρε τη φουσκοθαλασσιά
βάλτη μέσα στο στήθος,
νοιώσε μες την ανάσα σου
το κύμα να φουσκώνει,
στις φλέβες σου ν’ απλώνει.
Σταγόνες τ’ αλμυρό της φίλημα
στα χείλη ακούμπησε το,
κράτησε το.
Το δροσερό τ’ αγέρι της
αγαπημένα δάχτυλα
που παίζουν στα μαλλιά σου,
χάδι απαλό σ’ όλα τα κύτταρα σου.
Κι αν θα κοιτάξεις ουρανό,
στο μπλε της χρώμα θα βυθίζεσαι,
μες τ’ άσπρα σύννεφα,
σαν κύματα.
Μες στην ψυχή σου έχεις τη θάλασσα
που σου γελά και όλο σου γνέφει,
σε προσκαλεί να γίνεις
ένα με την αύρα της,
μαζί της να σε ταξιδεύει.
Κα Τερίνη.
29.11.06[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Με της ψυχής το φως, ποτέ δε σκοτεινιάζω! | | | |
|
sofiagera
13-03-2010 @ 04:01 | Μες στην ψυχή σου έχεις τη θάλασσα
που σου γελά και όλο σου γνέφει,
σε προσκαλεί να γίνεις
ένα με την αύρα της,
μαζί της να σε ταξιδεύει. ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΟΛΟ!!!! | | ΥΓΡΟ ΠΥΡ
13-03-2010 @ 05:22 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
