| |
Μια φορά κι έναν καιρό, στα πέρατα του κόσμου σε μια μακρινή χώρα, υπήρχε μια μικρή πόλη που λεγότανε Λαχανούπολη. Παρ'όλο που ήτανε μικρή, έκρυβε μέσα της αμύθητους θησαυρούς καθώς ήταν πλούσια σε αγαθά που η γη έδινε απλόχερα. Οι άνθρωποι που κατοικούσαν εκεί ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Οι γεωργοί έσκαβαν το αφράτο χώμα και φύτευαν διάφορους καρπούς και οι κτηνοτρόφοι τάιζαν με περισσή φροντίδα τα ζώα τους. Έτσι η μικρή πόλη ήταν πλούσια σε λαχανικά και φρούτα, καθώς και σε αγνά τυροκομικά προϊόντα και φρέσκο γάλα.
Όταν ο ήλιος σκάλωνε στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού, τα παιδιά ξεχύνονταν στα απέραντα χωράφια μαζί με τους γονιούς τους, κρατώντας στα χέρια τους ψάθινα καλάθια με διάφορους καρπούς που τους φύτευαν στο χώμα.
Στην συνέχεια πήγαιναν στα λιβάδια, εκεί όπου αγελάδες, προβατάκια και κατσίκες, βοσκούσαν αμέριμνες το παχύ χορτάρι.
Μόλις τελείωναν τις εργασίες τους, τα παιδιά έτρεχαν ενθουσιασμένα στο απέραντο περιβόλι. Πλήθος από οπωροφόρα δέντρα, όπως μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, πορτοκαλιές και ροδακινιές ορθώνονταν καμαρωτές, αφήνοντας το άγγιγμα του αγέρα να γλυκοτραγουδάει πάνω στα καταπράσινα φύλλα τους. Λίγο πιο πέρα μια λίμνη με κρυστάλλινα νερά, φιλοξενούσε μέσα της τα πιο όμορφα και ζωηρά ψαράκια που τσαλαβουτούσαν ευτυχισμένα.
Όμως ένα μεγάλο κακό ήρθε και επισκίασε σαν μαύρο σύννεφο τη Λαχανούπολη. Για αρκετούς μήνες η βροχή που όλοι περιμένανε δεν είχε εμφανιστεί και τα αποθέματα νερού όλο και λιγόστευαν. Τα φρούτα και λαχανικά που οι άνθρωποι είχαν φυτέψει με τόσο κόπο, κινδύνευαν να ξεραθούν. Όλοι οι κάτοικοι ήταν ανάστατοι. Αν η βροχή αργούσε ακόμη λίγες μέρες να φανεί, τότε όλα αυτά τα πολύτιμα αγαθά τους θα χανόντουσαν.
Κάποια μέρα από αυτές, ένα μικρό σπουργίτι άραξε πάνω σε μια φασολιά. Ξαφνικά άκουσε έναν θρήνο να απλώνεται ολόγυρα του. Δάκρυα σκορπίζονταν στον αέρα και το σπουργίτι σαστισμένο κοίταξε τριγύρω του να δει από πού προερχόταν όλη αυτή η λύπη. Τελικά το βλέμμα του σκόνταψε απάνω σε μια φασολιά. Ένα μικρό φασολάκι έκλαιγε με λυγμούς.
Αμέσως έσκυψε από πάνω του και το ρώτησε:
« Τι έχεις φασολάκι και κλαίς. Γιατί είσαι τόσο λυπημένο;»
« Η βροχή σταμάτησε εδώ και πολύ καιρό. Όλοι οι φίλοι μου τα λαχανικά και τα φρούτα κινδυνεύουμε να ξεραθούμε και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να υποφέρουν από την πείνα, ιδίως τα μικρά παιδιά» απάντησε το φασολάκι.
« Έχεις δίκιο καλέ μου φίλε. Άκουσα για τη μεγάλη ξηρασία που απειλεί την εύφορη γη μας. Όμως καθώς πετούσα πάνω στον ουρανό, βρέθηκα στην άλλη άκρη της χώρας μας, εκεί που σμήνος από νεράιδες πετούν κατά μήκος του ουράνιου τόξου» είπε το σπουργίτι με μια νοσταλγία στα λόγια του.
« Ουράνιο τόξο, νεράιδες;» ρώτησε σαστισμένο το φασολάκι.
« Πράγματι καλέ μου φίλε. Δεκάδες μικρές νεράιδες ζουν μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος, κυματίζοντας τα φτερά τους χαρούμενα πάνω από τα νερά μιας λίμνης. Τις έχω δει να παίζουν, γλιστρώντας πάνω σε ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο. Η βασίλισσα τους, λοιπόν, είναι η νεράιδα της βροχής.
Πρόσφατα έμαθα ότι η βασίλισσα τους αρρώστησε, για αυτό δεν έρχεται πια η βροχή στη Λαχανούπολη» συμπλήρωσε το μικρό πουλί.
« Μα τότε πρέπει να κάνουμε κάτι επειγόντως» απάντησε αναστενάζοντας το φασολάκι.
« Έχω μια ιδέα. Μπορώ να σου δείξω που βρίσκονται οι νεράιδες. Αν πάμε να τις βρούμε, ίσως μπορέσουμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα μας».
« Πολύ καλή η ιδέα σου, σπουργίτι. Όμως θέλω λίγο χρόνο να ενημερώσω τους φίλους μου. Πιστεύω πως θα χρειαστούμε λίγη βοήθεια ακόμη. Περίμενε εδώ τριγύρω κι έρχομαι αμέσως» είπε το φασολάκι ενθουσιασμένο και ευθύς αμέσως πήδηξε στο χώμα και άρχισε να τρέχει ανάμεσα στο τεράστιο χωράφι.
« Έι, δεν μου΄πες το όνομα σου;» φώναξε το σπουργίτι με όλη του τη δύναμη.
« Με λένε Λάκη, καλό μου σπουργιτάκι..» είπε ο Λάκης το φασολάκι κι ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε πάνω στα χείλη του.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Λάκης το φασολάκι, βρισκόταν ανάμεσα στους φίλους του τα λαχανικά και εξιστορούσε αυτά που έμαθε από το μικρό σπουργίτι.
Οι ντομάτες, σπανάκια, κολοκυθάκια, καρότα, μαρούλια, αγγούρια, μπρόκολα, κουνουπίδια και πατάτες ,τον άκουγαν με ιδιαίτερη προσήλωση. Τότε ο Άκης το σπανάκι, όρθωσε το ανάστημα του και είπε αποφασιστικά.
« Εγώ είμαι μαζί σου Λάκη, εμπρός λοιπόν να σώσουμε τη Λαχανούπολη».
Μεμιάς πλήθος από φωνές ξεχύθηκαν σε τούτο το χωράφι. Ο Τάκης το καροτάκι, ο Ρούλης το μαρούλι, η Τούλα η ντοματούλα και πλήθος απʼόλα τα λαχανικά που είχαν μαζευτεί γύρω από το Λάκη το φασολάκι, ζητούσαν ενθουσιασμένα να τον βοηθήσουν.
« Σας ευχαριστώ όλους για την προσφορά σας να σώσουμε την πόλη μας, όμως πρώτα θα πρέπει να ειδοποιήσουμε και τους φίλους μας τα φρούτα» είπε το φασολάκι.
« Μην ανησυχείς Λάκη, ειδοποίησα εγώ τα φρούτα» ακούστηκε η φωνή του σπουργιτιού πάνω από τα κεφαλάκια τους.
Πράγματι, ο Λάκης το φασολάκι κοίταξε τριγύρω και είδε πλήθος από φρούτα να έρχονται προς το μέρος τους. Ζωηρά μήλα, καταπράσινα αχλάδια, λυγερόκορμες μπανάνες, ζουμερά πορτοκάλια, σαρκώδη βερίκοκα, κεράσια πιασμένα χέρι -χέρι, μυρωδάτα λεμόνια και πολλά ακόμη πλησίαζαν το χωράφι.
« Ήρθαμε αμέσως μόλις μας ενημέρωσε το σπουργίτι» είπε η στρουμπουλή Κάλι το πορτοκάλι.
« Θα χαρούμε κι εμείς να βοηθήσουμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε» συμπλήρωσε η Νανά η μπανάνα.
« Έχουμε κάποιο σχέδιο για το πώς θα καταφέρουμε να επιστρέψει η βροχή στη Λαχανούπολη;» ρώτησε ο Μέλιος το μήλο.
« Έχω μια καταπληκτική ιδέα» είπε ο Λάκης το φασολάκι. « Όμως θα χρειαστώ την βοήθεια όλων σας και φυσικά τη συγκατάθεση σας» εξήγησε το πανέξυπνο φασολάκι.
« Είμαστε όλοι αυτιά» ακούστηκε η φωνή της Τούλας της ντοματούλας.
Τότε το φασολάκι ανέβηκε πάνω σε ένα τεράστιο καρπούζι που βρισκόταν στο χώμα για να μπορούν όλα τα φρούτα και τα λαχανικά να τον βλέπουν καλύτερα, μιας που ήταν μικροκαμωμένο.
« Γνωρίζουμε ήδη ότι ο λόγος που οι βροχές σταμάτησαν είναι επειδή η βασίλισσα των νεραϊδών αρρώστησε. Το μαγικό τίναγμα των φτερών της, αγκαλιάζει τα σύννεφα και αυτά εκστασιασμένα αδειάζουνε όλο το νερό που κρατούν μέσα τους σε αμέτρητες σταγόνες, δημιουργώντας έτσι την πολυπόθητη βροχή. Πρόσφατα άκουσα από μια μητέρα να εξηγεί στο παιδί της καθώς φύτευε στο χώμα σπόρους ,ότι αυτοί είναι πολύτιμοι. Μέσα από αυτούς τους σπόρους φυτρώνουμε εμείς, τα λαχανικά και τα φρούτα τα οποία είμαστε πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία που βοηθούμε στη σωστή ανάπτυξη και στην υγεία του ανθρώπου.»
« Δηλαδή τι προτείνεις να κάνουμε;» ρώτησε ανυπόμονα το Μαράκι το κολοκυθάκι.
« Προτείνω να στερηθούμε όλοι ένα μέρος του εαυτού μας και να το προσφέρουμε στη βασίλισσα των νεραϊδών που χρειάζεται τη βοήθεια μας. Αν κάθε φρούτο και λαχανικό προσφέρει ένα δικό του κομμάτι, τότε θα μαζέψουμε πολλές πολύτιμες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία που θα τη βοηθήσουν να γίνει και πάλι καλά ώστε να μπορέσει να πετάξει πάνω από το ουράνιο τόξο και να επιστρέψει η βροχή στα μέρη μας.»
Για μερικές στιγμές απόλυτη ησυχία επικρατούσε στο απέραντο χωράφι. Το μικρό φασολάκι ένιωθε την αγωνία να βάφει τα μάγουλα του κόκκινα καθώς περίμενε τις αντιδράσεις των φίλων του. Και τότε το θαύμα έγινε και όλα τα φρούτα και λαχανικά, ύψωσαν τα χέρια τους ψηλά, φωνάζοντας όλα μαζί.
« Θα χαρούμε να βοηθήσουμε. Εμπρός λοιπόν ας μην χάνουμε άλλο χρόνο.»
Τότε τα φρούτα και τα λαχανικά στήθηκαν περήφανα το ένα δίπλα στο άλλο, ενώ ο Λάκης το φασολάκι μαζί με το σπουργίτι περνούσαν από μπροστά τους.
Πρώτη στήθηκε στη σειρά, η Τούλα η ντοματούλα και φανερά συγκινημένη έδωσε ένα μικρό κομμάτι της στο φασολάκι κι εκείνο με τη σειρά του, το τοποθέτησε σε ένα καλάθι που κρατούσε στα χέρια του.
Έπειτα ο Ρούλης το μαρούλι προσέφερε ένα από τα πιο όμορφα φύλλα του. Ακολούθησε ο Άκης το σπανάκι, το Μαράκι το κολοκυθάκι, ο Τάκης το καροτάκι και πλήθος από λαχανικά, χάρισαν απλόχερα ένα κομμάτι δικό τους.
Το ίδιο έκανε και ο Λάκης το φασολάκι και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς τη μεριά των φρούτων.
Η Κάλι το πορτοκάλι έδωσε με τη σειρά της ένα πολύτιμο μέρος του εαυτού της.
Ακολούθησε στη συνέχεια η Νανά η μπανάνα, ο Μέλιος το μήλο, ο Δάκης το αχλάδι και λογής- λογής φρούτα χάρισαν απλόχερα τα πολύτιμα κομμάτια τους μέχρι που το καλάθι που κρατούσε το φασολάκι στα χέρια του γέμισε ως απάνω.
« Νομίζω ότι τελειώσαμε. Είμαστε έτοιμοι τώρα» είπε ο Λάκης το φασολάκι και στράφηκε μονομιάς στο φίλο του το σπουργιτάκι.
« Συμφωνώ, είναι ώρα να ξεκινήσουμε. Ανέβα στην πλάτη μου να φύγουμε γρήγορα για το δάσος που βασιλεύουν οι νεράιδες. Κράτα γερά το καλάθι σου» είπε το σπουργίτι θριαμβευτικά.
Το φασολάκι γύρισε προς τους φίλους του, τα λαχανικά και τα φρούτα και με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια του αναφώνησε δυνατά.
« Σας ευχαριστώ όλους για την γενναιόδωρη προσφορά σας. Ευχηθείτε μας καλή τύχη. Θα επιστρέψουμε σύντομα».
« Να έχετε καλό ταξίδι, θα σας περιμένουμε με μεγάλη αγωνία» είπαν τα φρούτα και τα λαχανικά και σηκώσανε όλα μαζί τα χεράκια τους να χαιρετήσουνε τους δύο φίλους τους που ήδη πετούσανε ψηλά στον ουρανό.
Το φασολάκι ένιωθε τον αέρα να χαϊδεύει το πρόσωπο του καθώς κοιτούσε με δέος τη θέα από ψηλά. Ατέλειωτες καταπράσινες πεδιάδες ξεχύνονταν κάτω από τα μάτια του.
Σπίτια μικρά-μεγάλα με κόκκινες στέγες ξεπηδούσαν ανάμεσα στα δέντρα και στα χωράφια. Η λίμνη της Λαχανούπολης βρισκόταν ήδη κάτω από τα πόδια τους και το αχνό γαλάζιο χρώμα της, έμοιαζε να ανταγωνίζεται το γαλάζιο του ουρανού.
Στιγμές αργότερα οι δύο φίλοι αντίκρισαν ένα μαγευτικό θέαμα. Ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο έμοιαζε να βρίσκεται καρφωμένο στον ουρανό και να χάνεται μέσα στα βάθη ενός πλούσιου δάσους.
«Σχεδόν φτάσαμε, να το δάσος που ζουν οι νεράιδες» είπε το μικρό πουλί.
Το σπουργίτι πετούσε ανάμεσα στα δέντρα τόσο γρήγορα που το μικρό φασολάκι έσφιξε ακόμη περισσότερο το πολύτιμο καλάθι στα χέρια του.
Αμέσως μετά προσγειώθηκαν στο χώμα. Ο Λάκης το φασολάκι κατέβηκε από τη ράχη του πουλιού και προχώρησε συνεπαρμένος εκεί όπου δεκάδες νεράιδες πετούσαν τριγύρω από μια μικρή λίμνη. Μερικά βατράχια στεκόντουσαν πάνω σε νούφαρα που επέπλεαν στη λίμνη και κόαζαν από χαρά καθώς οι νεραιδούλες πετούσαν ολόγυρα τους.
«Με συγχωρείτε για την ενόχληση καλές μου νεράιδες, αλλά είναι ανάγκη να συναντήσω τη βασίλισσα σας. Ερχόμαστε από τη Λαχανούπολη, εκεί όπου δεκάδες φρούτα και λαχανικά φυτεύονται στη γη και ο αέρας πλημμυρίζει από τις ευωδιές τους» είπε ανυπόμονα το φασολάκι.
Μια μικρή νεράιδα με χρυσά φτερά και καταγάλανα παιχνιδιάρικα μάτια τον πλησίασε και τον ρώτησε.
« Ποιος ο λόγος που θέλετε να δείτε τη βασίλισσα μας; Προφανώς δεν γνωρίζετε ότι είναι άρρωστη ».
« Γνωρίζουμε ότι η βασίλισσα σας είναι άρρωστη. Όμως μόνο εκείνη μπορεί να επαναφέρει την πολυπόθητη βροχή σε όλη τη χώρα. Ήρθαμε ως εδώ γιατί έχουμε ένα πολύτιμο δώρο να της προσφέρουμε» συμπλήρωσε ο Λάκης το φασολάκι.
Τότε η χρυσή νεράιδα, κούνησε βιαστικά τα φτερά της και προχώρησε προς το ουράνιο τόξο.
« Ακολουθήστε με» είπε και χάθηκε μέσα σε αυτό.
Οι δύο φίλοι έτρεξαν ξοπίσω της και βούτηξαν κι εκείνοι με τη σειρά τους μέσα στην πολύχρωμη ουράνια λωρίδα.
Το τοπίο που απλωνότανε μπροστά τους ήταν μαγευτικό. Δεκάδες μικρές νεράιδες πετούσαν γύρω από ένα πύργο που ήταν στολισμένος με πολύχρωμα λουλούδια. Η χρυσή νεράιδα πέταξε στο εσωτερικό του και ο Λάκης το φασολάκι έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε πίσω της.
Ξάφνου, αφού διέσχισαν πολλούς διαδρόμους στα χρώματα του ουράνιου τόξου, έφτασαν σε ένα δωμάτιο τόσο φωτεινό, θαρρείς πως ο ήλιος κατοικούσε σε αυτό.
Στο κέντρο του δωματίου, υπήρχε ένα κρεβάτι με θόλο στο χρώμα του ουρανού, στολισμένο με αμέτρητες πυγολαμπίδες. Μια μικρή νεράιδα τόσο χλωμή μα τόσο όμορφη με μαύρα μαλλιά σαν τον έβενο τους καλωσόρισε θερμά.
« Σας περίμενα καλοί μου φίλοι. Ονειρεύτηκα τον ερχομό σας και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου» είπε η νεράιδα βασίλισσα.
Το φασολάκι συγκινημένο της έδωσε το καλάθι, ενώ μερικές νεράιδες τη βοηθούσαν να ανασηκωθεί στο κρεβάτι της.
Η άρρωστη νεράιδα βούτηξε τα μικρά διάφανα χέρια της μέσα στο καλάθι με τα φρούτα και τα λαχανικά και άρχισε να τα γεύεται. Τα φτερά της κυμάτισαν χαρούμενα και ένα αχνό κοκκίνισμα στόλισε τα άλλοτε χλομά μάγουλα της.
Με φανερή ευχαρίστηση, γεύτηκε το χυμό του πορτοκαλιού, τη γλυκιά γεύση της μπανάνας, το ζουμερό κομμάτι του μήλου και τη μεθυστική γεύση του αχλαδιού. Κατόπιν τα χείλη της βάφτηκαν κόκκινα καθώς δοκίμασε μια ρόγα από κεράσι.
« Σας ευχαριστώ και πάλι. Ποτέ άλλοτε δεν είχα γευτεί τέτοιες θεσπέσιες γεύσεις. Τα υπόλοιπα κομμάτια από τα λαχανικά θα τα αφήσω να μου τα μαγειρέψουν σε μια δυναμωτική σούπα κι είμαι σίγουρη ότι θα είναι τόσο νόστιμη όσο τα φρούτα που δοκίμασα».
Η βασίλισσα τότε σηκώθηκε από το κρεβάτι της και άρχισε να πετάει χαρούμενη τριγύρω. Το τίναγμα των φτερών της ήταν τόσο δυνατό που ευθύς αμέσως δεκάδες σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω στον ουρανό. Το μικρό φασολάκι και το σπουργίτι έτρεξαν στο παράθυρο και χαρούμενοι αντίκρισαν μια χρυσή βροχή να πέφτει αδιάκοπα και να πλημμυρίζει το ξεραμένο χώμα.
Οι δύο φίλοι ήταν περήφανοι που είχαν καταφέρει να σώσουν τη μικρή τους πόλη, προσφέροντας για αντάλλαγμα μόνο ένα μικρό κομμάτι από τον εαυτό τους. Άλλωστε γνώριζαν πλέον, πως τα φρούτα και τα λαχανικά ήταν οι πολυτιμότεροι κάτοικοι της Λαχανούπολης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
