| |
Τη χαραυγή, σαν σε κοιτώ, σε αγαπώ..
εσένα μόνο αναζητώ σαν θησαυρό
Παλιά καρέκλα στην αυλή..
δεν είσαι εκεί.. να σε κοιτώ.. να ξεχαστώ..
Πόσο δυσβάσταχτα τα πρωινά,
γέρικα δέντρα ξεθωριάζουν μοναχά
Γεμάτος πόθο ξεκινώ
μήπως απόψε τον κόσμο δαμάσω.. δεν τολμώ..
Άλλη μια μέρα έφυγε γοργά..
σαν γλάρος στην ακροθαλασσιά
τριγύρω κοιτώ και αναπολώ
λίγος καφές στα πεταχτά.. και μια ματιά..
Ανάλαφρα η σκέψη μου χορεύει εδώ και ’κεί
δίχως υπομονή.. δίχως ανάσα..
γιατί ν’αφήσεις το παστίτσιο να καεί?
πάλι θα φάμε πράσα..
Θα ταξιδέψω σαν γλάρος πέρα από τον ορίζοντα.. Ο αέρας δροσερός καθώς θα κοιτώ το ηλιοβασίλεμα.. κοπάδια ψάρια κάτω από τον αφρό στροβιλίζονται αέναα χωρίς να γνωρίζουν το γιατί, να έχουν οιαδήποτε προσδοκία ή να απογοητεύονται που δεν πέτυχε η απόπειρά τους να ανακαλύψουν κάτι καινούριο.. Και εσύ? Εσύ φανταχτερή όπως πάντα.. θα μαγειρεύεις χταπόδια και μύδια στον βυθό.. Για να σε δω.. θα μπορέσεις να κάψεις και εκεί το φαγητό??? Την τύχη μου μέσα.. Κανείς δεν έχει πλέον μπέσα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
