| |
Στη σκιά του φεγγαριού
Στη σκιά του φεγγαριού
Αφίλητος γέρνω στο πλάι σου
Της αρμονίας ικέτης
Κι εσύ νύμφη ολόδροση μπροστά μου χαριεντίζεσαι
Ανεβοκατεβαίνω μέσα σε θάλασσες γλυκές
Γυρεύοντας τον Αύγουστο
Που κάθε χρόνο
Με το καλάθι του στο χέρι
Γεμάτο λέπια… περιμένει,
Να με ντύσει χρυσόψαρο
Κι ύστερα,
Γλυκά να μ’ οδηγήσει…
Στη γυάλα του Χειμώνα
Το ρυάκι τραγουδάει τους μύθους του
Το πλατανόφυλλο υποκύπτει στον δρόμο του αγνώστου
Μα εγώ εδώ
Ξεχασμένος απ΄ τον μήνα μου
Γυμνός κι αδύναμος,
Υποκλίνομαι νύμφη
Μπροστά σου.
Αμύητος λες….
στα εσώτερα σου
σηκώνεις ανάλαφρα την παλάμη και σχίζεις τον άνεμο.
Ο γκιώνης και τα αηδόνια σε κύκλο προστάζουν μελωδικά
Κι η πελώρια αμαρτία εκτινάσσεται βολίδα στ’ αστέρια.
Ο Αύγουστος κρύβεται
Και τα λέπια ντύνουν, τα φυλλώματα της ανάγκης.
Δέντρα μου άψυχα…
Ξαναφυτρώστε.
Ζωσμένος κόκκινο μανδύα εκλιπαρώ το δαχτυλίδι σου
Μητέρα των όρεων
Σάος
Τι ονειρεύτηκα?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
