stixoi.info: Σκοτεινή αντι-ποίηση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131120 Τραγούδια, 269541 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σκοτεινή αντι-ποίηση

Καλπάζουμε για το άβατο ενός ουράνιου τόξου...

Σ' ένα χάος που τρομάζει...

κροταλίζοντος...

τα μαύρα φτερά της "ψυχής"...

καλυμμένα με ατσάλινες λάμες...

ασελγούν βάναυσα...

στην εισροή μιας λάμψης...

από χρώματα βελούδινα...

παγιδεύτηκαν...

στην πλασματική μορφή...

μιας αυτ-απάτης...

τώρα...

παλεύουν στο ρινγκ...

με ακέφαλες σκιές...

άμορφες...

σατανικές...

διαχέοντας δηλητήριο...

σαν πρωτόγνωρο τσουνάμι...

***

Κακόφημες πολιτείες...

στα διαβρωμένα κύτταρα της σκέψης...

σ' έναν άθλιο ιστό...

που κρέμονται σαν τσαμπιά...

του υπό-κόσμου λέξεις...

υπόκωφες κραυγές...

που θυμίζουν άθλιους νταβατζήδες...

μπράβους πουεπι-βάλουν χαρακίρι...

σε βρώμικα σοκάκια...

σε μια άρρωστη επίδειξη εξουσίας...

***

Γυμνά χέρια...

παλεύουν...

στις κόλασης τα καταγώγια...

ματώνουν...

αχνιστό αίμα απομυζούν...

σκεβρωμένα χείλη...

στέρησης στο άβατο προνόμιο της ζωής...

σακατεμένες κι άθλιες μαριονέτες...

τρικλίζουν στους σκοτεινούς υπο-νόμους...

σαρκάζοντας σαν τέρατα...

στα μονοπάτια...

που κρύβουν της οδύνης τους την γιορτή....

***

Σχεδιάζει την δραπέτευσε η λάμψη...

λερωμένη...

απ' την λαίλαπα που στραγγάλισε το φως...

απ' την γάγγραινα που αλλοίωσε το γαλάζιο...

σε μια ύπουλη νοθεία της αίσθησης...

αποποιήθηκε το λευκό...

τις χειροπέδες...

από ένα δαιμονισμένο σκοτάδι...

που ισοπέδωσε την ζεστή ανάσα...

εξαθλίωσε τις μελωδίες...

στην στοά της ποιό οδυνηρής κατά-δυσης...

***

Καλπάζουμε...

αδέσμευτοι...

στ' απάτητα μονοπάτια...

ενός δικού μας παράδεισου...

Ψυχή μου...

***

Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

gerontas 22-04-2010 @ 10:58	μαλλον καπου τα εχω δει ολα αυτα...για μια στιγμή...Κοιτάω εξω απ το παράθυρο ...ναι φαινονται τα..Γυμνά χέρια... παλεύουν... στις κόλασης τα καταγώγια... ματώνουν... αχνιστό αίμα απομυζούν... σκεβρωμένα χείλη... στέρησης στο άβατο προνόμιο της ζωής... σακατεμένες κι άθλιες μαριονέτες... τρικλίζουν στους σκοτεινούς υπο-νόμους... σαρκάζοντας σαν τέρατα...
lenor 22-04-2010 @ 11:09	Καλπάζουμε... αδέσμευτοι... στ' απάτητα μονοπάτια... ενός δικού μας παράδεισου... Ψυχή μου... ::theos.:: πολυ πολυ καλο!!!
ΛΑΧΕΣΙΣ 22-04-2010 @ 11:09	στέρησης στο άβατο προνόμιο της ζωής... βαθύτατη υπόκλιση...
Γιάννης Ποταμιάνος 22-04-2010 @ 11:47	Καλπάζουμε... αδέσμευτοι... στ' απάτητα μονοπάτια... ενός δικού μας παράδεισου... Ψυχή μου... Καλησπέρα Στέλιο πολύ ωραίο ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο