| |
Αμήχανη στιγμή, άηχη κραυγή
Ματιά στο χάος, βουτιά στη σιωπή.
Κενός, βουβός, μετέωρος
Χορός εκούσιος σε υπόγεια σκηνή.
Ανοίγει το στόμα
Η σκιά παραπατεί
Ο χώρος αδειάζει, γεμίζει αποχή.
Το θέατρο ξεκίνησε
Ανταπόκριση μικρή
Μια κατσαρίδα που το έργο αμελεί.
Ο αέρας βαρύς
Το άγχος πολύ
Θολώνει ο νους, χάνεται η ροη.
Ο ειρμός κατρακυλά
Σε σπασμενο γυαλί
Ανύπαρκτο κοινό χασμουριεται νοερά.
Ηθοποιός χωρίς καρδιά
Μια τρύπα στο βλέμμα
Και δίχως μιλιά
Κουνιέται, τρέμει, σαρκάζει σιωπηλά.
Και ξάφνου...παφ
Γίνεται καπνός, φεύγει ψηλά
Και χάνεται το νόημα γι' άλλη μια φορά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
