| |
| | Ευχή |  | | | Από εκείνους που τους άγγιξε ο στίχος, δεν περιμένω αυτά τα λόγια τα νεκρά. Έχω μάθει στη ζωή να αναγνωρίζω, ποιος μοιράζεται μαζί μου τη χαρά...! | | |
[align=center]Πάνω στου άστρου την ανέμελη πτώση,
κάνω για μένα σιωπηλά μία ευχή.
Δεν ξέρω αν μπορέσει να με νιώσει.
πριν το φως του στον ορίζοντα χαθεί.
Μαζί του φεύγει σαστισμένη κι η ελπίδα,
για κάθε όνειρο που ήθελα να ζω.
Αλλάζω πριν να φέξει την σελίδα,
μήπως και βρω τον τελικό προορισμό.
Σε κάποιους μοιάζουνε οι λέξεις μπερδεμένες,
δίχως να βλέπουνε καμία λογική.
Στα βάθη του μυαλού ήταν κρυμμένες,
και τώρα λύνουν της ψυχής μου τη σιωπή.
Από εκείνους που τους άγγιξε ο στίχος,
δεν περιμένω αυτά τα λόγια τα νεκρά.
Έχω μάθει στη ζωή να αναγνωρίζω,
ποιος μοιράζεται μαζί μου τη χαρά...![/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 07/05/2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όποια θελήσει τα τραγούδια μου να κρίνει, ας το σκεφτεί μήπως γραφτήκανε για εκείνη… | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-05-2010 @ 08:13 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | RIGA30
07-05-2010 @ 09:12 | ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
07-05-2010 @ 09:30 | Στα βάθη του μυαλού ήταν κρυμμένες,
και τώρα λύνουν της ψυχής μου τη σιωπή.
::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: .........................πάντα υπήρχαν και θα υπαρχουν....αναμοχλεύοντας τη γνώση που έχει ''ναρκαθεί'' | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
