stixoi.info: 12

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 12

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130388 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

12

Κάτι αβέβαια του Μάη πρωϊνά
στους άσπρους τοίχους τις ανάσες σου μετράω.
Μαμά με βλέπεις; Απ’το χέρι σε κρατάω
μόνη μη σ’ έβρει η μέρα αυτή που ξεκινά.

Ένα χαμόγελο εδώ λίγο κρατά
στους διαδρόμους μόνο άνθρωποι θλιμμένοι.
Μαμά με νιώθεις; Τί άλλο πια μας περιμένει;
Πριν καρτερούσα, τώρα τρέμω το μετά...

Τελειώσαν όλα τα ταξίδια σου νωρίς
δεν είχε πτήσεις η ζωή να σε χωράνε.
Μαμά μ’ακούς; Φεύγουν τα χρόνια και κυλάνε
και παίρνουν όσα ν’αγκαλιάσεις δεν μπορείς.

Πιο δυνατά να μου μιλάς για ν’ακουστείς
θολές οι λέξεις και φοβάμαι να ελπίζω.
Μαμά με ξέρεις; Ειν’ το πλάνο τόσο γκρίζο
κι ίσως δεν βρίσκεις απο κάπου να πιαστείς.

Πίστη κι αν είχαμε μας μένει λιγοστή
κι όλο παλεύω τον θυμό μου για να πνίξω.
Μαμά αντέχεις; Έλα πάμε να σου δείξω
ισορροπία πως κρατάνε στην κλωστή...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι...

stixoplektis 13-05-2010 @ 02:27	Τελειώσαν όλα τα ταξίδια σου νωρίς δεν είχε πτήσεις η ζωή να σε χωράνε. Μαμά μ’ακούς; Φεύγουν τα χρόνια και κυλάνε και παίρνουν όσα ν’αγκαλιάσεις δεν μπορείς. Πανέμορφο !!!
yiannistellidis 13-05-2010 @ 02:30	Έλα πάμε να σου δείξω ισορροπία πως κρατάνε στην κλωστή... ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Αταξίδευτος 13-05-2010 @ 02:34	Συγκινητικό... Ο τίτλος παρμένος από την ηλικία των 12 χρόνων πιστεύω(;) όπως και να'χει αγγίζει, εύγε ::cry.::
peiraiotissa 13-05-2010 @ 02:39	Μαμά αντέχεις; Έλα πάμε να σου δείξω ισορροπία πως κρατάνε στην κλωστή... Καταπληκτική δομή....υπέροχα νοήματα! Μπράβο Δήμητρα!!!!! ::hug.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος 13-05-2010 @ 03:43	Πιο δυνατά να μου μιλάς για ν’ακουστείς θολές οι λέξεις και φοβάμαι να ελπίζω. Μαμά με ξέρεις; Ειν’ το πλάνο τόσο γκρίζο κι ίσως δεν βρίσκεις απο κάπου να πιαστείς. Όμορφο, δυνατό γεμάτο συγνίνηση Μπράβο Δήμητρα Καλό απόγευμα ::yes.:: ::yes.::
Ελένη Σ. 13-05-2010 @ 04:18	Λίγο δύσκολο με βουρκωμένα μάτια να σου γράψω όσα θέλω να σου πω κι’ όσες ευχές και προσευχές μέσα μου κάνω….
Ναταλία... 13-05-2010 @ 04:30	............................. ::cry.::
poetryf 13-05-2010 @ 06:26	::cry.:: ...............................Είμαι δίπλα ::hug.:: Σπαρακτικά όμορφο
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος 01-06-2010 @ 15:27	Δεν έχω λόγια... Ό,τι λες υπερβαίνει την τέχνη και πλέον ό,τι πω θα 'ναι λίγο... Συμφωνώ με την Αθανασία... "Σαπαρακτικά όμορφο"... Μακάρι να μην είχε αφορμές για να γραφεί... Μακάρι το επόμενο να δικαιώνει κάθε αισιοδοξία... ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο