Δύσκολο να ζητάς από άλλους να σε καταλάβουν... όταν δεν τα βλέπουν τα πράγματα όπως εσύ...!!!
Σχηματίζοντας στιχάκια κατάφερα να σε ξεχάσω
και το μαράζι που ένιωθα σ’ ένα χαρτί να γράψω.
Μα τόση αγάπη και καημός πώς να χωρέσει πες μου
τα δάκρυα ‘γίνανε ποτό μεθάνε τις στιγμές μου.
Λες και είμαι ο πρώτος θαρρείς που πήρε αυτό το δρόμο
τόσοι χειμώνες πέρασαν μα δεν απάλυναν τον πόνο.
R:
Μα δεν βλέπεις με τα μάτια μου ούτε και ζεις με τη καρδιά μου
πώς να νιώσεις και να δεις τα συναισθήματά μου.
Μα δεν βλέπεις με τα μάτια μου ούτε και έχεις τη ψυχή μου
πως γίνεται να μπεις στη θέση τη δική μου.
Δεν ζήτησα μα σου ΄δωσα όλο το μερτικό μου
σ’ αγάπησα πιο πολύ και από τον εαυτό μου.
Και κάπου εκεί το έχασα μάλλον το παιχνίδι
το πλεονέκτημα το έχουν όσοι σταθήκαν λίγοι.
Και αν το λίγο σου σε πολύ το είχα μετατρέψει
συγνώμη μα δεν ήξερα τη κάθε σου τη σκέψη.
Δεν ζήτησα μα σου ΄δωσα όλο το μερτικό μου
σ’ αγάπησα πιο πολύ και από τον εαυτό μου.
Και κάπου εκεί το έχασα μάλλον το παιχνίδι
το πλεονέκτημα το έχουν όσοι σταθήκαν λίγοι
::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
