| |
Όμορφοι που'ναι οι άδειοι δρόμοι
είναι χειμώνας και βραδιάζει
μα θα τελειώσει αυτή η γιορτή
πως με πειράζει
κοιτώ απ'το παράθυρο
μικραίνει ο ήλιος, συνεφιάζει
πικρό το μέλι της ζωής
γι'αυτόν που δοκιμάζει
είναι δική μου η μέρα αυτή
η μέρα η όμορφη, η γκρίζα
κοντό το δέντρο της ζωής
μα δυνατή μου η ρίζα
κι αν θάρθουν να με πάρουνε
της λησμονιάς τα πλοία
θέλω η ψυχή μου να γενεί
μιας Κυριακής μελαγχολία...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
