| |
Κάνε την στάχτη σου κομμάτια κι άγγιξε την
ίσως μονάχα αυτή να είναι αληθινή.
Κι όταν σε ταξιδέψει η σκέψη σ' άλλα μέρη
κάτω απ' την πέτρα ψάξε για να βρεις κραυγή
Κι αν η κραυγή σου ακουστεί σαν ένα ποίημα,
ρίξ' την σαν άγκυρα και κάπου θα πιαστεί
Μη φοβηθείς σαν σε κτυπήσει κύμα
στην αποβάθρα αυτό το βράδυ θα με δεις.
Στην αποβάθρα εκεί έσβηνε ο ήλιος
κι ολά τα αστέρια χόρευαν ως το πρωί
Κάποιοι βουτιές έκαναν μέσα στο σκοτάδι
κι άλλοι φωτιές ανάβανε μες τη νυχτιά
Μες τη νυχτιά τα φώτα μοιάζουνε μ' αλήθειες
που καθρεπτίζονται σ' όνειρα θερινά
και ξεσκεπάζουνε τις σκέψεις τις ηλίθιες
που στο μυαλό μου κρύβονται παντοτινά
Παντοτινά θα περιφέρομαι στον χρόνο
εκεί που δε μπορεί κανένας να με δει
με μαύρους δράκους θεν να μοιάζουν τα όνειρά μου
και ένα τέλος θα προσεύχομαι να' ρθεί.
Να' ρθεί το τέλος κι ας ραγίσουνε τα μάτια
που όσα θα δούνε να πιστέψουν δεν μπορούν
έγινε η θάλασσα πολλά μικρά κομμάτια
όσο κι αν θέλουνε αλήθεια δεν θα βρούν
Η αλήθεια έγινε απόψε όμορφο ψέμα
στην αποβάθρα πρώτη σέρνει το χορό
σαν μια σειρήνα με καλεί κόντα της να' ρθω
μα στον ρυθμό της να χορέψω δε μπορώ.
Γιατί έχει αλμύρα ο ρυθμός της σαν το δάκρυ
και τις πληγές μου καίει όπως η φωτιά
με τα τραγούδια της δεν βγάζω πλέον άκρη
την ερωτεύομαι σε κάθε της ματιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
