| |
Ένα σφύριγμα σαν της χύτρας ταχύτητας, του εδωσε να καταλάβει ότι βρισκότανε σε καλό δρόμο.Μπροστά του άρχισαν να τρέχουνε τα χρόνια σαν τρελλά,2007,8,9….2050!
Τραβηξε προς το στηθος του το μοχλό με πολύ ζόρι λές και ήθελε να φρενάρει άμεσα το χρόνο εκεί .Όμως ο χρονομέτρης συνέχισε αλλά με πολύ λιγότερη ταχύτητα κάποια χρόνια ακόμα και σταμάτησε τελικά στο 2090.¨¨Για να δούμε λοιπόν τι θα δούμε μετά από τόσα χρόνια απ την πόλη μου . ¨¨μονολόγησε γεμάτος αδημονία αφήνοντας το κάθισμα του. Σηκώθηκε όρθιος και έριξε μια ματιά στο εσωτερικό του σπιτιού.Παντού αράχνες και υγρασία .Ακόμα και οι πλάκες στο πάτωμα είχανε μουχλιάσει.
Προσπάθησε να ανοίξει την εξώπορτα αλλά ….Θύμωσε πολύ,όταν δοκιμάζοντας το κλειδί του διαπίστωσε πως δεν άνοιγε με τίποτα.¨μάλλον οι συγγενείς μου θ αλλάξανε κλειδαριά¨¨μονολόγησε απογοητευμένος.
Τελικά κατόρθωσε να ανοίξει κάποιο παντζούρι απο μέσα και ν αντικρύσει απέναντι του την ομορφότερη εικόνα πουχε γνώριμη απ τα γεννοφάσκια του,την Ακρόπολη.
Εκεί στεκόταν με τον Παρθενώνα στη θέση του όπως πάντα,αγέραστο στο χρόνο,αιωνόβιο.
Μ ενα σάλτο βρέθηκε στη γνώριμη αυλή του και απο κεί μπροστά στη σιδερένια πόρτα που η σκουριά την είχε κάνει σαν τσιγαρόχαρτο.Με μια κλωτσιά σωριάστηκε μπροστά του,αφήνωντας τα μάτια του ν αγναντέψουν αχόρταγα τον δρόμο και τα κτίρια του. Πολύ λίγα είχανε αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια,εκτός απο κάτι που τον έκανε στην κυριολεξία να χαρεί απο βάθους καρδιάς.
Δεν υπήρχανε αυτοκίνητα στους δρόμους παρα μόνο κάρα στοιβαγμένα με πολύ κόσμο που τα έσερναν εξαθλιωμένα μουλάρια.
Έστρεψε σχεδόν μηχανικά τα μάτια στον ουρανό και τον είδε πεντακάθαρο και χωρίς νέφος.¨¨επι τέλους τα κατάφεραν να κάνουνε τη ζωή τους καλύτερ稨είπε σπρώχνοντας χωρίς να το καταλάβει μια γερασμένη γυναίκα που προπορευότανε.
¨¨Δεν βλέπεις μπροστά σου ανθρωπέ μου,τυφλός είσαι?¨¨γύρισε και τουπε οργισμένα εκείνη κουνώντας απειλητικά το μπαστούνι της.¨Συγνώμη κυρία,δεν το ήθελα και πάλι σας ζητώ ταπεινά συγνώμη ¨¨ Ο τρόπος του αιφνιδίασε ευχάριστα τη γυναίκα κάνοντας την να χαμογελάσει με κατανόηση.¨¨προς τα που πηγαίνεις φίλε μου?¨¨τον ρώτησε κοιτάζοντας με περιέργεια.¨¨Πουθενά,απλά βγήκα για ένα περίπατο κυρίᨨ..Περίπατο στις μέρες μας,άκουσα καλά?¨¨
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
