| |
Πέρασα προχτές απ’ τη κρυψώνα
του κλέφτη ψυχών.
Ήταν απόγευμα της ημέρας,
που τα όνειρα πήγαιναν χαμένα.
Μου άνοιξε μιά βρύση,
απ’ όπου έτρεχε χρυσός.
Με προετοίμασαν για σκοτάδι.
Εγώ έβλεπα δυνατά φώτα.
Η μουσική, πολύχρωμη κι ανεξίτηλη,
ρυθμική κι αγέρωχη.
Απέναντι χόρευε μιά,
με καρέ χτενισμένα μαλλιά.
Χόρευε ώρα
και, μάλλον, της άρεσε.
Υπέροχα πόδια, όπως έβλεπα.
Υπέρογκη τρέλα, όπως διαφαινόταν.
Ήπια μερικές μπύρες.
Κερασμένες.
Μερικοί λικνίζονταν με χάρισμα.
Κάποια αποτελούσε πηγή ενέργειας.
Ένας άλλος ήταν κυρίαρχος.
Τους ζήλεψα, ως συνήθως.
Έπινα ήρεμα τις μπύρες.
Υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί.
Η μουσική συνεχιζόταν,
αδυσώπητη κι υπέροχη.
Άρχισε κιόλας να με παρασύρει λίγο.
Λικνιζόμουν. Αναποφάσιστος.
Ένας εξωγήινος από πλαστικό,
διαφέντευε τον χώρο.
Όλο αυτό το φανταστικό σκηνικό,
σου προκαλούσε την ανάγκη
να σοβαρευτείς.
Να δεις τον κόσμο κατάματα.
Το καλύτερο απ’ όλα:
Κανείς δεν μου έδωσε σημασία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
