| |
μίλα με σιωπή , όπως πάντα μου μιλάς
γίνε αγκαλιά
τρυφερά και άρπαξέ με
είμαι γω πουλί
άκτη θάλασσας καρδιάς
βράχοι η αντοχή
στα κύμματά μου σπάνε
άσε τον πάλμο
να χορέψει στις αισθήσεις
άλμα και γκρεμό
να παλάιψει
για να ζήσεις
πήγαινε με εκέι
που οι τρελοί καταλάβαίνουν
λένε προσευχή
στην αγάπη σαν πηγαίνουν
άγια μοναξιά
η κουβέρτα είσαι της ψυχής μου
ένιωσα πολλά
μα κάνείς δεν έμεινε
δεν είπε
να σε ψάξει
να σπάσει το εντάξει
κι έρημος ξανά
η άδεια λογίκή μου
πίστεψα πολύ όσα μου χες πει
ακόμα ένα παιδί
απαγωγή εντός μου
άλλη μια νύχτα
που στάζεις φως μου
μα ξέχασα να σβήσω το κερί
άγια μοναξιά
άλλη μια κουβέντα
έλα πιο κοντά
για να ζεσταθείς
δεν έμεινε κανείς
φοβήθηκα ξανά
να αγγίξω το εμείς
που γίνεται αγκαλιά
ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
