stixoi.info: Έμαθα ανάγνωση

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Έμαθα ανάγνωση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130899 Τραγούδια, 269486 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Έμαθα ανάγνωση

Έμαθα ανάγνωση...
στ' απυρόβλητο του ουρανού...
εκεί συναντώ τις λέξεις σου...
σε μιαν οθόνη που "σκεπάζει" και τους δυο...
σχεδία τα σύννεφα...
μεταφέρουν την θλίψη...
αγκαλιάζουν τον έρωτα...
στον παγκόσμιο ιστό των σκέψεων...
αδιαφορώντας να μαντέψω...
αγνοώντας να πιστέψω...
το νησί της απουσίας σου...
Στην ανάγνωση μου...
αγγίζω τις καμπύλες του κορμιού σου...
αποθανατίζω στον σκληρό δίσκο της μνήμης...
στιγμές αλλόφρονες...
καταρρακτώδεις ορμές...
κι εσύ δεν έφυγες...
δεν μετανάστευσες...
απλά σε ξανα-Ζω...
Κάποιο σύννεφο θα σταθμεύσει...
κόκκινο σαν πάθος...
σε παρα-καλώ...
όταν ξεκινήσεις θα περι-μένω...
σε μια διπλή κούρσα να σε δω...
ξετυλίγοντας τα δάχτυλα μου στα μαλλιά σου...
εξερευνώντας τα όνειρα σου...
στην επόμενη στάση θα σου δοθώ...
στην αρένα του έρωτα...
σκορπίζοντας τις αισθήσεις μου στις κερκίδες...
γλιστρώντας στην πρώτη σου κίνηση...
σαν άνεμος στην θάλασσα...
κατηφορίζοντας στα σπλάχνα σου...
αφουγκράζοντας τις ηδονές σου...
σπαταλώντας τις παλίρροιες που αναπαράγω...
μέσα σου...
χωρίς δισταγμούς...
σε μια στύση οργασμών...
που γιγαντώνουν τις στιγμές...
αναρριχώντας τις στον ουρανό...
που μαθαίνουμε ανάγνωση κάθε πρωινό...
Ψυχή μου...
δεν έμαθα να ξεχνώ το μεταξένιο κουβάρι της ζωής...
το συγ-κρατώ στο σεντούκι της μνήμης...
φυλαχτό...
αιώνιο σαν τον ουρανό μας...
***
Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

ΚαΤερίνη 09-07-2010 @ 04:16	" Ψυχή μου... δεν έμαθα να ξεχνώ το μεταξένιο κουβάρι της ζωής... το συγ-κρατώ στο σεντούκι της μνήμης... φυλαχτό... αιώνιο σαν τον ουρανό μας... " 'Ετσι, υπάρχει πάντα, δεν ξεχνιέται. . . ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο