stixoi.info: λιποτάχτες

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: λιποτάχτες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130638 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

λιποτάχτες

Την καλημέρα μας ..μια διαφορετική σύνθεση σήμερα ...

[I] Akrivauthority

-Τους συναντάμε παντού . Άλλοι κρυφά άλλοι φανερά αδύναμοι να σταθούν επάξια μπρος στην ευθύνη , στο χρέος , στο σκοτάδι , στη δύναμη , στο φως . Τι κι αν η δόξα φαίνεται αρχικά εύκολη υπόθεση ,λαμπρή ένδοξη νίκη της επιθυμίας , κυρίαρχος του πολέμου της καρδιάς . Η ψυχούλα λίγο πριν το αποκορύφωμα σωπαίνει . Παγώνει .Τα βήματα γίνονται ολοένα και πιο διστακτικά . Αμφιβολία , συνειδητή επιλογή ή ενθουσιώδης παρόρμηση η προσπάθεια υλοποίησης μιας επιθυμίας , ενός στόχου ; Αδιέξοδο , πανικός . Φυγή . Από το παραμύθι . Από τη μάχη . Φυγή απ’ όσα φαίνονταν τόσο αληθινά , δυνατά , μοναδικά . Η απόκτηση ηρεμίας , άπιαστη . Κι η κτίση του σαθρού οικοδομήματος οδηγείται στην κατάρρευση . Λίγο πριν το τέλος , κάποιος φεύγει από το όνειρο .

Είναι γύρω μας , είναι παντού . Τους αναγνωρίζετε ; Μήπως σε κάποια στιγμή του βίου σας τους αναγνωρίσατε ; Μήπως τους αναγνωρίζετε …μέσα σας ;

Λιποτάχτες , άλλοι προς τη φυγή και άλλοι απ’ τη φυγή ..

Χίος Ιωάννης

-κάποιοι θελήσανε να γίνουν αναμνήσεις
εικόνες όμορφες στο ημίφως μίας δύσης
βάλαν το πέπλο τους το αμφίσημο στους ώμους
κι ύστερα τράβηξαν για πλανεμένους δρόμους

γυρίζουν άθελα στο τόπο του εγκλήματος
τάχα πως πόνεσαν την μαχαιριά του θύματος
ξυπνούν μεσάνυχτα μες το μυαλό κάτι φαντάσματα
ψάχνοντας όνειρα μέσα σε θραύσματα

μ’ ένα χαμόγελο σαν το ομόλογο
που αυτομόλησε από τον πρόλογο
πηγαίνουν και έρχονται πίσω στο χρόνο
δίνοντας άλλοθι στη προδοσία μόνο

δε αντιλήφθηκαν στ’ άδειο τους βλέμμα
πως πιστοποίησαν κάθε τους ψέμα
και πως το γύρισμα στα περασμένα
είναι η σφραγίδα τους στα πεπραγμένα

κάποιοι κινήσανε να δώσουν αναμνήσεις
εικόνες ομορφιάς ,λουσμένες στο φως συγκινήσεις
τη δύναμη της αλήθειας σ' ένα φιλί τους
σταθερά με εγγύηση τη ψυχή τους

γίναν ποιήματα από σκιρτήματα
λέξεις που πλέξανε τις αντιθέσεις
αντιξοότητες και παρενθέσεις
μες της καρδιάς τους τ’ άδολα βήματα …[/I]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..

apelsini 10-07-2010 @ 14:10	::theos.:: ::up.::
Pavlos Melas 10-07-2010 @ 14:16	κάποιοι θελήσανε να γίνουν αναμνήσεις εικόνες όμορφες στο ημίφως μίας δύσης βάλαν το πέπλο τους το αμφίσημο στους ώμους κι ύστερα τράβηξαν για πλανεμένους δρόμους γυρίζουν άθελα στο τόπο του εγκλήματος τάχα πως πόνεσαν την μαχαιριά του θύματος ξυπνούν μεσάνυχτα μες το μυαλό κάτι φαντάσματα ψάχνοντας όνειρα μέσα σε θραύσματα ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΙ
elsa98 10-07-2010 @ 14:31	κάποιοι κινήσανε να δώσουν αναμνήσεις εικόνες ομορφιάς ,λουσμένες στο φως συγκινήσεις τη δύναμη της αλήθειας σ' ένα φιλί τους σταθερά με εγγύηση τη ψυχή τους ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα 10-07-2010 @ 15:06	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγνή 10-07-2010 @ 16:55	βάλαν το πέπλο τους το αμφίσημο μαχαίρι στο κόκκαλο φίλε μου μαχαίρι.... ::theos.::
kantadoros 11-07-2010 @ 02:00	Κάποιοι που φεύγουν μια φορά και δε γυρίζουνε κι άλλοι σε πόλεμους τρελλά στριφογυρίζουνε ::up.::
Akrivauthority 11-07-2010 @ 03:35	Οι μεν λιποτάκτες του έρωτα...λιποτάκτες από το παραμύθι που με περισσή φροντίδα έπλασαν...ξεπουλώντας φτηνά τα τρόπαια της αγάπης που εξέλαβαν...μα πιο δυστυχισμένοι οι αμφίθυμοι λιποτάκτες του έρωτα οι οποίοι αδύναμοι να ολοκληρώσουν την αμφιθυμία τους γυρνούν και ξαναγυρνούν στον τόπο...του εγκλήματος...προδίδοντας ξανά και ξανά...ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό τους... Οι δε λιποτάκτες από μια φυλακή που έφτιαξαν οι ίδιοι...από έναν αναγκαστικό αυτο-εγκλεισμό.., όπου ζούσαν...αδύναμοι να αντιδράσουν στις προκλήσεις... Κοίτα όμως τι καταφέρανε?..... Εξυψωτές του έρωτα πια...υμνητές και κοινωνοί της ζωής... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Denis 11-07-2010 @ 04:35	Οι λιποτάχτες σου, Γιάννη, μοιάζουν με την ακίνητη επιφάνεια της θάλασσας ή μιας λίμνης: ποιος κοιτάχτηκε και δεν αντίκρισε τον εαυτό του/το πρόσωπό του να καθρεφτίζεται πάνω της...;! ::yes.:: ::smile.:: Όμως, ομολογώ πως δεν κατάλαβα αυτό το δίστιχο: ''μ’ ένα χαμόγελο σαν το ομόλογο/ που αυτομόλησε από τον πρόλογο''... Καλή μας εβδομάδα!
giannis0911 11-07-2010 @ 04:51	Denis Καλησπέρα , ομόλογο : ανώνυμος τίτλος που αντιπροσωπεύει ορισμένο ποσοστό ενός δανείου και εξοφλείται μετά τη λήξη στην ονομαστική του τιμή... Ελπίζω να κατάλαβες την αλληγορία στο δίστιχο ...
elpidakwstopoulou 11-07-2010 @ 05:12	γίναν ποιήματα από σκιρτήματα λέξεις που πλέξανε τις αντιθέσεις αντιξοότητες και παρενθέσεις μες της καρδιάς τους τ’ άδολα βήματα … λιποτάκτες του έρωτα ,λιποτάκτες ζωής ,λιποτάκτες ονείρων !!! υπέροχο Γιάννη... μπράβο και στους δυο σας !!!! την καλημέρα μου ::up.:: ::up.:: ::up.::
sofiagera 11-07-2010 @ 11:37	γυρίζουν άθελα στο τόπο του εγκλήματος τάχα πως πόνεσαν την μαχαιριά του θύματος ξυπνούν μεσάνυχτα μες το μυαλό κάτι φαντάσματα ψάχνοντας όνειρα μέσα σε θραύσματα ::angel.:: ::yes.:: ::angel.:: Ανατομία ψυχών με πολύ λεπτό νυστέρι.....
Rannia . k 11-07-2010 @ 12:37	Υπέροχο Γιάννη!!! Καλό σου βράδυ από την Λευκωσία!!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο