| |
Τρεις τρελαμένοι κυνηγοί,
ξεκίνησαν μιά χαραυγή,
παράτησαν τούτη τη γή,
για νέα αστέρια.
Πίσω δεν κοίταξαν ξανά,
ούτε γονείς ούτ' ορφανά,
κεφάλι σήκωσαν ψηλά,
δώσαν τα χέρια.
Χίλια χρόνια θα περάσουν,
μέχρι να τους ξεπεράσουν,
είπανε δε θα γεράσουν,
και δε γεράσαν.
Τρεις τσαρλατάνοι θλιβεροί,
συνάντησ' είχαν ιερή,
για τη ζωή τη νοερή,
που 'χαν να ζήσουν.
Πίσω δε γύρισαν να δουν,
ό,τι βαστούσαν το πετούν,
απ' τα κλουβιά είπαν να βγουν,
κι αλλιώς να ζήσουν.
Χίλια χρόνια θα περάσουν,
μέχρι κάποιοι να τους φτάσουν,
είπαν τον χάρο να γελάσουν,
και τον γέλασαν.
Κι έτσι επέρναγε ο καιρός,
νωθρός, τεμπέλης και αργός,
κι αισθάνομαι πολύ καλά,
που σας τα είπα όλ' αυτά :)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
