| |
Έσπρωξε με πολύ ζόρι τη βαριά σιδερένια πόρτα κάνοντας μου νεύμα να τον ακολουθήσω. Ήτανε θαρρώ η ώρα που ο ήλιος αχνόσβηνε μέσα σ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και η σκοτεινιά αναδυόταν πιστή στο ραντεβού της με τη νύχτα.
Τα βήματα του αργά και ανάλαφρα στο κατεβασμα της στριφτής σκάλας, που αφηνε όμως απόκοσμους ήχους τριγμών στα δικά μου πατήματα.
Ελα φίλε φθάσαμε,εδώ τα έχω μαζέψει ολα, είπε γυρίζοντας προς το μέρος μου με ένα αινιγματικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χειλη.
Μια τεράστια αιθουσα απλωνότανε μπροστά μας,δίχως αρχή και τέλος.
Εκθέματα μεσα σε γυαλινες προθήκες η σε σωρούς με απολυτη τάξη βαλμένα.
Ολα τα καβούκια βρίσκονται στα πόδια σου φίλε,περιηγήσου με την ησυχία σου τον χώρο,..εγώ έχω μα επείγουσα δουλειά και θα λείψω για λίγο.Αναψε τους δαυλούς αν θέλεις γιατι πιο κάτω δεν έχει φως,..εγώ σ αφήνω τώρα..
Ακουσα τα βήματα του να αργοσβυνουνε στο ανέβασμα της σκάλας και μετά απόλυτη σιωπή.
Ας αρχίσουμε λοιπόν μονολόγησα..έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Καβούκια απο τριλοβίτες,καβούρια,χελώνες ,σαλιγκάρια..παντού χιλιάδες χιλιάδων..αμέτρητα.
Προχωρησα ξεπερνώντας τα αδιάφορα ,βαδίζωντας με βήμα ταχύ προς το βάθος .Το σκοτάδι πηχτό δε αφηνε τα μάτια να το διαπεράσουν.
Ειχα μεγάλη περιέργεια να αντικρύσω μεγαλυτερα καβουκια πιο εξελιγμένων μορφών ζωής.Αυτη την μοναδική ευκαιρία δεν έπρεπε να την χάσω με τίποτα..
Αναψα τον αραχνιασμένο δαυλό που έστεκε σβηστός ίσως αιώνες εκει και φώτισα τον περίγυρο μου.
Το απόλυτο τίποτα μπροστά στα μάτια μου,μονο υγροί τοίχοι με σταλαγματιές σαν δάκρυα που έσβηναν στο πάτωμα.Ενα μεγάλο κενό και απογοήτευση σύντροφος στην περιέργεια μου.Άραγε περπατούσα προς το πουθενά ?Εδω τελειώνουν τα καβούκια?...ας επιστρέψουμε λοιπόν ανθρωπάκο..τζίφος
Τότε άκουσα βαριά βήματα ξοπίσω μου ..και εκεινος φάντης μπαστούνι μπροστά μου,λες και βγήκε απο τα ασπρομαυρα πλακάκια του δαπέδου.
"Δεν αργησα φίλε" ειπε χαμηλόφωνα, σουρνωντας με κόπο ενα μεγάλο σακί.."ουφ πολλά μάζεψα και σημερα".Κατόπιν στράφηκε προς το μέρος μου σχεδόν οργισμένα.
"Ε που πάς εσύ,δεν τελειωσαν όλα εδώ βιαστικέ ..σβόλιασαν κιόλας οι ελπίδες σου?Εχουμε και τουτα τα μεγάλα καβούκια να βάλουμε στη θέση τους,βάλε στα σβέλτα λοιπόν ένα χεράκι και σύ".
Κρατησα απ την μια ακρη το τσουβάλι και το συραμε σχεδόν άκοπα προς το βάθος.Και νά επι τελους..τα μεγάλα καβούκια πο εξελιγμενων μορφών..
Ας κανουμε μια σταση για λίγο να σε ξεναγησω,μουρμούρισε ανόρεχτα ο οκοδεσπότης,αφηνωντας με να θαυμασω με την ησυχία μου τον μεγαλο θησαυρό που ξανοίγονταν μπροστά μου.
Δεινοσαυροι....ω θεε μου!!! Μα δεν ειναι καβουκια αυτά κύριε,καύκαλα ειναι .Το ίδιο κάνει κουτούτσικε ειπε εκείμος βγαζωντας ενα απόκοσμο τσιριχτό ήχο ...βράσανε κάποτε στο ζουμί τους ,οταν επεσε το μεγάλο αστέρι στη γή.Ελα τώρα βάλε ξανά ενα χεράκι και ας τ αφήσουμεστην ησυχία τους..
Περάσαμε μπροστά απο καυκαλα μαμούθ,ελεφάντων,τιγρεων,λύκων........
Ελα κοντευουμε,φθάσαμε σχεδόν στα μεγαλύτερα καβούκια..καυκαλα ήθελα να πώ χιχιχι..
Καποια στιγμή Εστρεψε τον δαυλό προς το βάθος..ανατρίχιασα με το θέαμα,αφηνωντας απ τη μεριά μου το τσουβάλι να σωριασθεί χάμω.
Χιλιαδες ανθρωπινα κρανια σε ατέλειωτους σωρους μεχρι την οροφή...
Αυτος ειναι ο κόσμος σου μικρέ,ξεχωρίζεις άρχοντες απο πληβείους πες μου.,πες μου επανέλαβε επιτακτικά.Με έπιασε ενα τρέμουλο καθώς μπροστά μου ξανοιγότανε ο κόσμος του χθές..καυκαλα άδεια απο ζωή να με περιεργάζονται ανέκφραστα..
Εδω βρίσκονται τα "εγώ " σας ανθρωπάκο,τα "θελω σας",τα 'διατάζω " σας,τα 'επιθυμώ" σας,ακούς περίεργε?
Εδω βρισκονται αρχοντες,βασιληαδες,δούλοι . Εδω καταλήγουνε οι "σοφοί" με τις ουτοπικες θεωρίες τους,οι ποικιλόχρωμοι φασίστες,οι δημοκράτες με τις υποκρισίες τους,οι υπάλληλοι,οι εργάτες,οι επιστήμονες,οι κληρικοί,οι ανενταχτοι,οι αναρχικοι,ο άθεοι,οι θρησκευομενοι...
Βασιληαδες χωρίς κορωνες ,χωρις ματια στις αδειες κογχες,χωρις μπιχλιμπιδια και σκηπτρα...η απόλυτη ισότητα απλωνεται μπροστά σου,..
Η απόλυτη Δημοκρατια για ολους,χωρις ρατσισμους,δοματισμούς,αφεντικά και δούλους.
Ελα τωρα να βάλουμε και τουτους που κουβαλήσαμε στη θέση τους,ειναι φρέσκο πράγμα .
Tότε με μια απότομη κίνηση ανοιξε το τσουβάλι και αρχισε να αραδιαζει χνουδάτα κρανία στα πόδια μου μου,..φρίκη!!
Άντε κανε και συ καμία δουλίτσα φτιάχνωντας ένα καινουργιο σωρό..και μη ξεχνάς ανθρωπάκο,αρχίζουμε απο κάτω προς τα πάνω,γιατι παντα θα υπάρχει το κάτω ,για να του φορτώνεται το πάνω.
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
