| |
βυθιζομαι σαν να περνουνε χιλα χρονια
σε αβυσους ατελειωτους ψευτικους βυθους
τα αηδονια παψανε και σβησανε τα αστερια
μα ακομα περπαταω χελωνα σε ιδιους ρυθμους
νυκτα με απνοια και ακομα ανασαινω
νυκτα με πανσεληνο και ακομα εγω παιδευω
τις σκεψεις μου να ορισω
τα θελω να τα προσδιορισω
και ας με λουζει παντα η ιδια απατη
να σαι παντοτε μπροστα
και παντα μακρια
σαν νυκτα με την μερα
ακομα δεν μεγαλωσα και εχω ζησει
ακομα επεσα πριν καν πεταξω
και ακομα ακουει την αραχνη να υφαινει
μια νυκτα με απνοια η ψυχη μου ανασαινει
θρηναει ο αιαντας την αδικη κριση
τα αρματα που εχασε με δολο
μια ψυχη αδεσποτη σε πονω
μα ειναι ολα καλα η ζεστη ακομα υπαρχει
και απνοια βουβη με υγρασια μας σκεπαζει
μα ειναι ακομα τα φαντασματα
διαφανα τις νυκτες
μα ειναι ακομα περιεργα τα ονειρα
στης απνοιας την αγρυπνια
και οταν βουβη θα πεφτει υγρασια
βοηθα ουρανε χανομαστε στις ατελειωτες ζεστες
και στις απνοιας τις νοθειες
και ακομα και αν περασανε τα τρενα
ακομα περιμενουμε στο ιδιο σταθμο
το εισιτηριο που χασαμε το τρενα σαν ξαναρθει
την γη που ακομα μας ανεχεται και σε οτι ακομα υπαρχει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
