| |
Έσφαξαν του ήρωες που ζωγράφιζα μέσα μου...
κι έσπασαν τις κορνίζες που αγαπούσα...
κλείδωσα στην ντουλάπα το λευκό πουκάμισο...
ξεριζώνοντας τα κουμπία του...
έκρυψα όλα τα γιορτινά μου ρούχα...
απλώνοντας κόκκινες κηλίδες στις ίνες τους...
τραυματισμένα τα φυλάκισα...
σαν τους κατάδικους που νόμιζα πως αγαπούσαν...
Μην με ξαναρωτήσεις αν θα συναντηθούμε...
ντρέπομαι να κυκλοφορώ ρακένδυτος ανάμεσα στους δήθεν...
είναι που κι η ψυχή μου κρύφτηκε...
πίσω από έναν μαντρότοιχο...
φοβάται τις κουφάλες και τους αλήτες...
Κι εσύ Ψυχή μου...
μην πιστέψεις κανέναν πούστη ονειροπόλο...
καμία πόρνη που θα σου λέει για λουλούδια...
δραπέτευσαν απ' της κόλασης τα κατακάθια...
μεταμορφώθηκαν...
να παρα-σύρουν τις ψυχές μας στα τάρταρα...
να στραγγαλίσουν τις ζωές μας σαν τις λερναίες ύδρες...
γκρεμίζοντας τα παραμύθια που χτίζαμε...
θυμάσαι...ΚΙ
δεν πρωταγωνιστούσαν μάγισσες...
και στο δάσος μας υπήρχαν πεταλούδες κι όχι οι κακοί οι λύκοι...
Να προσ-έχεις...
Ψυχή μου...
δίπλα μας μονάχα"ανθρωπόμορφα" τέρατα υπάρχουν...
την κατανόησή σου...
μα αυτοσκοπός τους...
είναι να μας γαμήσουν...
Να προσ-έχεις...
το απέραντο γαλάζιο...
και τα ταξίδια...
Ψυχή μου...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
