| |
| | αν ήξερες άγνωστε |  | | |
Hμουνα 52 χρονών, όταν είχε φύγει και ο τελευταίος προστατευόμενος μου (μάνα, πατέρας, πεθερά) για άλλους κόσμους και ένοιωθα τη μοναξιά να κατατρώγει την ψυχή μου.
Τα μαθήματα της σκιτσογραφίας που παρέδιδα δωρεάν στην μνήμη της καλής μου, δεν έφταναν να γεμίσουνε το κενό μέσα μου.
Μια μέρα τα βήματα μου ,με οδήγησαν στο πιο κοντινό ΚΑΠΗ και κάθισα να πιώ ένα καφεδάκι παρακολουθώντας τους θαμώνες να παίζουνε τάβλι βλαστημώντας.
Αποτόλμησα να τους πιάσω κουβέντα και εισέπραξα ένα περιφρονητικό χαμόγελο..
"Μάριε δεν είναι ο κόσμος σου αυτός, δεν είναι για τελείωμα η ζωή σου με τα ζάρια και τα πούλια στα χέρια".
Βγήκα έξω και καθώς βράδιαζε κατευθύνθηκα στη Γλυφάδα. Κάθισα σ ένα παγκάκι και άρχισα να κλαίω μονάχος, κοιτάζοντας τα βρώμικα νερά μπροστά μου, που ανάδευαν εικόνες θολές και μπερδεμένες.
Κάποια στιγμή πλησίασε ένα κότερο,..μου πέταξαν το σχοινί και έσπευσα να το περάσω στη δέστρα.
Βγήκανε έξω δυο μικρά παιδιά και τρέξανε προς το μέρος μου χαρούμενα, ξοπίσω τους οι γονείς μισοζαλισμένοι.
Κάθισαν στο παγκάκι το ένα αριστερά και τ άλλο δεξιά μου.
Μετά πλησίασαν οι γονείς και ο πατέρας τους μου έδωσε..φιλοδώρημα, λέγοντας μου "σ ευχαριστώ φίλε".
Το επέστρεψα με δάκρυα στα μάτια. Ήταν το πρώτο φιλοδώρημα που μου έδινε η ζωή μετά απο τόσους θανάτους και συμφορές και το απαρνήθηκα. Όμως κράτησα βαθειά μες την ψυχή εκείνο το "ευχαριστώ" που άκουσα.
Σ ευχαριστώ άγνωστε εκείνης της φρικτής βραδιάς, αν ήξερες τι δύναμη μου έδωσε το "ευχαριστώ "σου,αν ήξερες..
Μαράκος 2000
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους ! | | | |
|
Ναταλία...
17-08-2010 @ 03:06 | Το επέστρεψα με δάκρυα στα μάτια. Ήταν το πρώτο φιλοδώρημα που μου έδινε η ζωή μετά απο τόσους θανάτους και συμφορές και το απαρνήθηκα. Όμως κράτησα βαθειά μες την ψυχή εκείνο το "ευχαριστώ" που άκουσα.
Σ ευχαριστώ άγνωστε εκείνης της φρικτής βραδιάς, αν ήξερες τι δύναμη μου έδωσε το "ευχαριστώ "σου,αν ήξερες..
Αν 'ηξερες Μάριε πόση συγκήση νιώθω όταν διαβάζω κάτι τέτια
αν ήξερες ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | | curious
17-08-2010 @ 03:52 | Δεν υπαρχουν λογια γι' αυτο που εγραψες,
Αν σε παραγορει καθολου οτι η μοναξια ειναι συντροφος
πολλων ...και μας κραταει μονους μας,
κανε αυτο που κανουμε ολοι μας
βρισκουμε μικρα κολπα της καθιμερινοτητας
να την ξεγελαμε
να την νικησουμε ομως δεν θα μπορεσουμε ποτε,
αυτο ειναι προνομιο των λιγων.
Να γραφεις εδω συχνα, ειναι κ' αυτο ενα απ' τα μικρα κολπα
που σου ειπα | | curious
17-08-2010 @ 03:58 | α! ναι και ξεχασα, τι δουλεια ειχες εσυ στα ΚΑΠΗ;
Στα 52 σου χρονια , νεος ανθρωπος! | | marakoskevasmata
17-08-2010 @ 07:27 | η μοναξιά δεν εχει ηλικία ::no.:: | | curious
17-08-2010 @ 11:48 | εχεις δικιο δεν εχει ηλικια.
Γι' αυτο κι οταν '' τρωμε πορτα'' απο ανθρωπους η
καταστασεις προχωραμε παρακατω ,μεχρι να βρουμε
''τοπο'' και ανθρωπους να μας θελουν.
Σημασια εχει να προχωρησεις παρακατω.
| | marakoskevasmata
17-08-2010 @ 22:22 | προχώρησα και βρηκα τις ισορροπίες μου ::yes.:: | | curious
18-08-2010 @ 03:43 | Αυτο ,στην πραγματικοτητα ,ειναι το κεντρο του συμπαντος.
Η ισορροπια μεσα μας, μονο ετσι δινεις στον εαυτο σου και
μενει να δωσεις και στους αλλους.
Ευχομαι να το εννοεις,να τις εχεις βρει, να προχωρας και
να αντεχεις,στρατιωτης της ζωης,απο τους ..καλους ομως. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
