| |
| | Μικροί κύριοι μικρές ιστορίες (1/3) |  | | |
Ο κύριος Παπαδόπουλος ήξερε οτι αυτό το κύμα θα ήταν το τελευταίο του. Πριν νιώσει την θάλασσα να τραβιέται, πριν ακούσει τις φωνές από την παραλία. Μέσα του χτύπησε το αόρατο καμπανάκι που έλεγε πως, χωρίς αμφιβολία, άλλο κύμα δεν θα έβλεπε στην ζωή του. Τόσο αλάνθαστο ένιωθε το προαίσθημα ο κύριος Παπαδόπουλος που δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να τρέξει, να βγει από την θάλασσα ή να προφυλαχτεί με κάποιο τρόπο. Μόνο άφησε ελέυθερα τα χέρια του και με ανοιχτά μάτια είδε την ζωή να περνά μπροστά του. Θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια στο ψαροχώρι της Μεσσηνίας. Το κολύμπι, το ψάρεμα, τις σφεντόνες και πάνω απ' όλα την πάνινη, γεμισμένη με χόρτα, μπάλα που είχε φτιάξει μόνος του και δεν υπήρχε αγόρι ή κορίτσι στο χωριό που να μην την είχε κλωτσήσει.
Το νερό σταμάτησε πια να τραβιέται και άρχισε να οργανώνει την δυναμική του αντεπίθεση στην παραλία, ο κύριος Παπαδόπουλος όμως δεν έδινε σημασία καθώς τώρα μπροστά απ' τα μάτια του περνούσε η επιτυχία στο Πανεπιστήμιο... Πρώτος στο χωριό... Ανωτάτη εμπορική... Γλέντι με τους ψαράδες και μετά ταξίδι στην μεγαλούπολη... Η θάλασσα του κόσμου του είχε φανεί πολύ πιο τρομακτική από κάθε φουρτούνα ως τότε. Κι όμως, τρομοκρατημένος μα και αποφασισμένος τα κατάφερε, τέσσερα χρόνια σχολή και δουλειά, στέρηση και κόπος... αλλά τα κατάφερε. Και στο ενδιάμεσο η Άννα... αχ η Άννα.
Το κύμα λες και άκουγε την σκέψη του ορθώθηκε. Με ένα κάτασπρο αφρισμένο στέμα αδίστακτος αγγελιαφόρος της οργής του Ποσειδώνα κατευθήνθηκε στην στεριά. Ο κύριος Παπαδόπουλος όμως αδιαφορούσε πλήρως. Σκεφτόταν την δουλειά... την πρώτη προαγωγή... μετά την δεύτερη, την τρίτη και τελικά την θέση διευθυντή... και το διαζύγιο φυσικά, μην ξεχνάμε το διαζύγιο. Σκεφτόταν τα παιδιά του, ο μεγάλος τελείωνε το γυμνάσιο και η μικρή, που με κάθε ευκαιρία την κακομάθαινε, ήταν τώρα πέμπτη δημοτικού και όλόκληρη κοπέλα. Είχε και άλλα, συγκινητικά και σημαντικά να αναπολήσει ο κύριος Παπαδόπουλος αλλά το κύμα, ανταποδίδωντας ίσως την πρωτοφανή αδιαφορία, επέλεξε να τον χτυπήσει με όλη την συσωρευμένη του μανία εκείνη ακριβώς την στιγμή.
Το κύμα λοιπόν χτύπησε τον κύριο Παπαδόπουλο, έφτασε ως το στήθος του και πέρασε τραντάζοντάς τον ελαφρώς και διακόπτωντας την ροή των αναμνήσεων. Ο κύριος Παπαδόπουλος, λιγάκι απορρημένος, γύρισε προς την παραλία και είδε κάμποσα παιδιά να τρέχουν φωνάζοντας και γελώντας μακριά από τους αφρούς. Το καμπανάκι μέσα του όμως δεν έπαψε να χτυπάει. "Περίεργο" σκέφτηκε και ένας τόνος χρυσού προσγειώθηκε στο κεφάλι του.
Η συνέχεια στο επόμενο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | fortune favors the fortunate | | | |
|
grifith
28-08-2010 @ 18:11 | η συνέχεια αύριο
και η συνέχεια της συνέχειας μαζί με το τέλος την λύτρωση την κάθαρση και τα λοιπά μεθαύριο | | ΚατεριναΘεωνα
28-08-2010 @ 18:11 | ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ
ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕ ΤΟ
ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ......μας κόψατε στο καλύτερο χρυσάφι στις μέρες
μαςςςςς......και ενας τόνος αν είχατε αναφέρει και περιοχή όλοι εκει
θα τρέχαμε τώρα ::laugh.::
ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΜΗΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ?????
::up.:: ::yes.:: | | ΚατεριναΘεωνα
28-08-2010 @ 18:15 | ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΡΑΦΑΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΜΠΗΚΕ ΠΡΩΤΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΙΑΤΥΠΩΣΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ::laugh.:: | | grifith
28-08-2010 @ 18:21 | Έλα μωρέ πως κάνεις έτσι επειδή έχω αφήσει καναδυοτριατεσσεραζευγάρια ιστορίες μισοτελειωμένες...
Αυτή θα ανέβει αύριο και μεθαύριο | | monajia
28-08-2010 @ 21:36 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μνησαρέτη
28-08-2010 @ 22:58 | Όσο το καμπανάκι χτυπά, ο κος Παπαδόπουλος μάλλον σωτηρία δεν έχει...
Φροντίστε τουλάχιστον, παρακαλώ, να επιπλεύσει ο χρυσός...
Καλημέρα, γλαφυρή η περιγραφή και απ' ότι φαίνεται ευρηματικό το σενάριο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
