| |
| | Τοσοδούλα |  | | |
Στέκομαι λιγάκι κουλουριασμένη
κρατώντας με τα χέρια μου τα γόνατα
και χώνοντας το κεφάλι μέσα τους
να γίνω μικρή θέλω
και να ξεχαστούν τα όσα έδωσα, ακολούθησα κι αγάπησα
ΜΙΚΡΗ!
Μπορώ να γίνω τόση δα;
Κι ύστερα να κρατήσω ένα μπαλόνι και να πετάξω
δεν τα θέλω άλλο τα πατώματα
με φοβίζουν..
Εγώ κι ο εαυτός μου παλεύουμε να φάμε μνήμες,
μα εκείνες ξεπετάγονται από παντού
Είναι τόσο όμορφη η αγάπη,λένε
όμως δεν ξέρω..
αξίζει ο πόνος ενός συναισθήματος
που μετά παλεύεις να κλείσεις στο συρτάρι;
Ναι,σ'αγάπησα
έπινα όλα σου τα βλέμματα
και μεγάλωνα στην αγκαλιά σου
γλιστρούσα στο στόμα σου
και τα δάχτυλά μου ήταν χωρισμένα
για να χωράνε μέσα τους τα δικά σου..
Το στομάχι μου γινόταν κόμπος ,περίεργο συναίσθημα,
κι ανατρίχιαζα κάθε φορά που με χάιδευες
μπορεί να μην το ξανανιώσω αυτό..
όμως πονάει η αγάπη όταν σε προδίδει
όταν αλλάζει μορφή και μαυρίζει
τότε να δεις πως γίνεται..βγάζει νύχια
τρέφεται με σιωπή και καληνύχτες
αρρωσταίνει,γίνεται αγνώριστη.
Αν σε σκέφτομαι..ναι
πως θα μπορούσα να σε ξεχάσω τόσο εύκολα;
Μα κάθε φορά έρχονται δάκρυα στα μάτια
όλα μια κουλουριασμένη απογοήτευση,
μια λερωμένη απελπισία
πως μπόρεσες να με πληγώσεις τόσο;
Ρωτάς αν φεύγω κι ας είμαι δίπλα σου
και με ποιον θα συλλαβίζω τώρα τον έρωτα
δεν ξέρω..
τότε δεν φοβόμουν τίποτα,είχα εσένα
τώρα φοβάμαι περισσότερο απ'όλα εσένα!
Στέκομαι λιγάκι κουλουριασμένη
κρατώντας με τα χέρια μου τα γόνατα
και χώνοντας το κεφάλι μέσα τους
να γίνω μικρή θέλω
και να ξεχαστούν τα όσα έδωσα,ακολούθησα κι αγάπησα
μικρή,μπορώ να γίνω τόση δα;
Τελειώνει αυτό που γράφω,
με πρόλαβαν τα δάκρυα
α ρε ποιητή,
κάποιοι ανθρωποι σβήνουν
γιατί να μην είσαι ένας απ'αυτούς;
Μας σφυρίζουν τα χρόνια και μας μεγαλώνουν
κι ό,τι αφήνουμε πίσω σαν τη σκια ακολουθεί
πολλές σκιες,τόσες που νυχτώσαμε
στέκομαι λιγάκι τυλιγμένη με το σεντόνι
μην φανταστείς,δεν έχω δικαιολογία
όλοι λένε η ζωή συνεχίζεται εκεί που τελειώνει η αγάπη
ναι συνεχίζεται μισή και ψάχνοντας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά. | | | |
|
monajia
29-08-2010 @ 15:30 | Τελειώνει αυτό που γράφω,
με πρόλαβαν τα δάκρυα
α ρε ποιητή,
κάποιοι ανθρωποι σβήνουν
γιατί να μην είσαι ένας απ'αυτούς;
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...ΥΠΕΡΟΧΟ....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | poetryf
29-08-2010 @ 16:04 | τοσοδούλα ποτέ....
τεράστια πάντα....
Με ανατρίχιασες Μαρία μου.... ::cry.:: | | Ναταλία...
30-08-2010 @ 00:19 | Καταπληκτικό ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | idroxoos
30-08-2010 @ 01:15 | ::up.:: ::hug.:: ::hug.:: | | στίχος
30-08-2010 @ 02:11 |
ΜΕΓΑΛΗ τοσοδούλα!!!!!!!!!!! | | TAS
31-08-2010 @ 10:37 | . . . και η προδοσία, ζωή είναι . . | | utterly sweet
31-08-2010 @ 12:03 | Ευχαριστώ όλους..χρόνια και ζαμάνια Αθανασία μου..μου λείψατεεεεε!!!!!!! | | poetryf
31-08-2010 @ 12:51 | Αμοιβαία τα αισθήματα ομορφιά μου......
μη χάνεσαι ::hug.:: | | mistiriodis
01-09-2010 @ 04:27 | euxomai na eisai panta megaloula stin poitiki sou dimiourgia kai tosodoula ston pono !! :P | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
