Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131447 Τραγούδια, 269605 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 αθόρυβα
 
επέρασε η ζωή μου αθόρυβα σχεδόν ως τώρα
τόσο, που ούτε εγώ δεν άκουσα
τα βήματά της στο πλακόστρωτο.
νίκες μικρές, ήττες μικρές , όνειρα λίγα

Δεν έζησα τα πάθη μου ως είθισται να κάνουν οι θνητοί
δεν έκανα τα λάθη
και ποιον να ευγνωμονήσω άραγε θεό γι αυτό;
μα κι απ’ την άλλη ποιον πρέπει να καταραστώ
που τώρα γυρνώντας πίσω στη νιότη μου
δεν έχω τι να θυμηθώ
με τι να μετανιώσω….

μονάχα οι φωτογραφίες μου απόμειναν
προσώπων που έφυγαν χωρίς να πρέπει ακόμη
να με κοιτούν από τα κομοδίνα και τα τραπεζάκια
σαν να με κρίνουν που υπήρξα άτολμος , αδύναμος
να τους ξεχάσω.

έστρεψα όλες τις κορνίζες των νεκρών κατά το παραθύρι
που βλέπει προς τη θάλασσα ανεμπόδιστα.
φαντάζομαι απ’ όλα πιο πολύ
τους λείπει τώρα η θάλασσα…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
αντικλείδι
31-08-2010 @ 22:34
έστρεψα όλες τις κορνίζες των νεκρών κατά το παραθύρι
που βλέπει προς τη θάλασσα ανεμπόδιστα.
φαντάζομαι απ’ όλα πιο πολύ
τους λείπει τώρα η θάλασσα…

πολύ συγκινητικό , ειδικά αυτό , για μένα .........
monajia
31-08-2010 @ 22:37


μονάχα οι φωτογραφίες μου απόμειναν
προσώπων που έφυγαν χωρίς να πρέπει ακόμη
να με κοιτούν από τα κομοδίνα και τα τραπεζάκια
σαν να με κρίνουν που υπήρξα άτολμος , αδύναμος
να τους ξεχάσω.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
margokap
31-08-2010 @ 22:43
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!! είναι αληθινό και βιώσιμο.. το έδωσες με τρυφερότητα και όχι μόνο! ::smile.:: ::smile.::
στίχος
31-08-2010 @ 23:31

Έξοχα θλιμμένο και ρεαλιστικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
φλοισβος
01-09-2010 @ 12:36
Πάντα σκέφτομαι την στιγμή που θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω.... να δω τι έκανα στην ζωή μου και τι όχι, τι κατάφερα από αυτά που ονειρευόμουνα, αν τελικά αγάπησα περισσότερο από όσο πλήγωσα...

Είναι αριστούργημα Χρήστο...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο