| |
Κι όλα ξεκίνησαν σε μια μέρα
όταν η πείνα γκρέμισε τα τοιχοι της μιζέριας
Αδερφομένοι ξεκινάμε τον αγώνα του ονειρου
μ'ενα φιλί της μητέρας κι ένα χαδι της αγαπημένης
Απλωμένοι σαν άγρια πουλιά που ψάχνουν την ελπίδα
πάνω στο κρεμασμένο όνειρο της φρίκης
ζωσμένο με φίδια σηκώνουν και κόβουν του οχτρού την λεπίδα
Μακριά, μακριά ακόμα πιο μακριά από τον πόνο της λύπης
Περιφάνεια και τιμή για το αίμα και την σκλαβιά των προγόνων
Και σήμερα εμείς πιο σκλαβωμένοι από τους προγόνους μας
Πανλεύτεροι μα τόσο πολιορκημένοι απ'την ίδια την ζωή
Σπάσε της αλισίδες της σιωπής κι έλα μαζί μου για να πεθάνουμε λεύτεροι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
