Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο μαρμαρινος ταξιδευτης
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269401 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο μαρμαρινος ταξιδευτης
 
[I][I][I]Ενας μικρος μαρμαρινος
ταξιδευτης,
εκρυψε το προσωπο
με τα μακρυα παγωμενα του
χερια,

Ποσο γρηγορα..
περασαν αληθεια οι αιωνες
στην αχρωμη πελωρια αιθουσα
χωρις ουτε μιαν ηχο.

Ξημερωναν τ΄απογευματα
και νυχτωναν οι αυγες
σιγα, θαμπα,
σιωπηλα και θαρραλεα...

Στο μεγαλο πετρινο
θεατρο
θαρρεις ακουγεται ακομα
το προοιμιο,
η επικλιση στη μουσα...

Περασε ομως γοργα,
η εποχη του ανθρωπου.
2000 χρονια τωρα
καθως περνα,σαν ετοιμη.!! απο τοτε.

Τα παγωμενα του χερια,
του θυμιζουν τους πολεμους,
τα μεγαλα κρυα στις εκστρατειες
τους νεκρους , τους τιμημενους..

Θελει να κλαψει, αλλη μια φορα
μα εχει πετρωσει το προσωπο του
θελει να αγαπησει απ την αρχη,
αλλα χορταριασε το μαρμαρινο του στηθος.

Σιγα, σιγα
μαζευονται κι αλλα μαρμαρα,
σιγα σιγα,
τελειωνουν κι αλλες εποχες.

Ετσι πεθαινουν αραγε
οι ασθησεις;
ετσι μας κερδιζει
το κενο;

Κλαιει για τ΄αλλα
μαρμαρινα παιδια
πως θα πετρωνουν οι καρδιες
κλαιει..πως χορταριαζουν.

Ειναι το ξημερωμα
της χαμενης μας εποχης.
ειναι νωρις ακομα..
και εχει κρυο...

Κι ο μικρος μαρμαρινος
ταξιδευτης
δεν μπορει πια να αγγιξει
το μαρμαρινο του.. προσωπο......






θανασης Κρουσταλης[/I][/I][/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
05-09-2010 @ 08:45
::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: αριστουργημα.....!!!!!!!!!!!!!!
αντικλείδι
05-09-2010 @ 09:00
ΘΑΥΜΑΣΙΟ , εύγε σου !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
idroxoos
05-09-2010 @ 09:36
::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
05-09-2010 @ 12:11
Στο μεγαλο πετρινο
θεατρο
θαρρεις ακουγεται ακομα
το προοιμιο,
η επικλιση στη μουσα...

Μάνθανε δή, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην,
ευχήν, ή δή τοι προφερεστέρη εστίν απασέων.
Ζεύ βασιλεύ καί Γαία καί ουράνιαι φλόγες αγναί
'Ηελίου, Μήνης θ' ιερόν σέλας ''Αστρα τε πάντα: ::love.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia
05-09-2010 @ 13:20
Θελει να κλαψει, αλλη μια φορα
μα εχει πετρωσει το προσωπο του
θελει να αγαπησει απ την αρχη,
αλλα χορταριασε το μαρμαρινο του στηθος.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φλοισβος
06-09-2010 @ 07:21
Πανέμορφο!!!!
Celestia
06-09-2010 @ 07:45
Υπεροχο!!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΤΕΛΛΟΣ
06-09-2010 @ 09:58
πολύ ωραίο...σε ταξιδεύει...
oneiropola
06-09-2010 @ 11:10
Κι ο μικρος μαρμαρινος
ταξιδευτης
δεν μπορει πια να αγγιξει
το μαρμαρινο του.. προσωπο......

Μπραβο Θαναση !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο