| |
Στην Γιάλοβα
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ξεκινήσαμε ,από την Αθήνα,πρωί πρωί αποφασισμένοι να ανακαλύψουμε οδικώς την Μεσσηνία και την Ιωνική της πλευρά δηλαδή το πρώτο "πόδι" της Πελοποννήσου. Στην διαδρομή Αθήνας –Τρίπολης όλα πήγαν καλά. Μετά με την Μεγαλόπολη η αβέβαιη σήμανση μας μπέρδεψε και κάναμε κύκλους για να αγγίξουμε τελικά την Κυπαρισσία. Στα μεσαιωνικά χρόνια ονομαζόταν Αρκαδιά, ίσως από τους πολλούς Αρκάδες που κατέφυγαν εκεί διωκόμενοι από τους Σλάβους. Εκεί σώζονται τα ερείπια του Ενετικού κάστρου. Ανεβήκαμε στο εγκαταλελειμμένο κάστρο .Το βρήκαμε μέσα στην βρωμιά με πληθώρα πλαστικών σκουπιδιών .Από εκεί και πέρα η διαδρομή μας στην Δυτική Μεσσηνία απλοποιήθηκε. Ο δρόμος ήταν πάντα παλιός ,στρωτός ,χωρίς φωτισμό και γεμάτος κακοτεχνίες. Φτάνοντας στους Γαργαλιάνους πέσαμε σε γιορτή.Οι γυναίκες συνωστίζονταν στην εκκλησία ενώ οι άνδρες ήταν σκορπισμένοι στα γύρω ,από την πλατεία, καφενεία, .Μερικοί ήταν στο κουρείο με τους λουλουδάτους καναπέδες περιμένοντας να γίνουν ωραίοι. Απίστευτη κυκλοφοριακή συμφόρηση μπροστά στην εκκλησία. Απέναντι της ,στο κτήριο της Δημαρχείας, μία αναρτημένη άφησα απαιτούσε την δημιουργία δεύτερου δήμου στην περιοχή . Η γιορτή της γέννησης της Παναγιάς είχε προσελκύσει όλο το ντόπιο πληθυσμό και η κυκλοφορία παράλυσε για ώρες. Όταν κοντά στα διπλό παρκαρισμένα αυτοκίνητα σταμάτησε το λεωφορείο του ΚΤΕΛ και ολοκληρώθηκε η εικόνα του αλαλούμ. Τα τρακτέρ είχαν την τιμητική τους καθιστώντας αδύνατο το πέρασμα στο απέναντι πεζοδρόμειο..
Στην βόρια πλευρά του όρμου του Ναβαρίνου είναι η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας και το χωριό της. Μικρό και χαριτωμένο γεμάτο ξένους και ¨Έλληνες παραθεριστές. Η ακτή πνιγμένη στο πράσινο, λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές και άγρια βλάστηση σε μαγνητίζει .Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια έτοιμα να δεχτούνε τους τουρίστες .Ενθουσιαστήκαμε με το κατάστημα με παραδοσιακά προϊόντα της Γιάννας. Δοκιμάσαμε και αγοράσαμε διάφορα γλυκά του κουταλιού, δημιουργίες της μητέρας της και των φίλων της. Στο τοπικό λαογραφικό μουσείο ανακαλύψαμε μία μεγάλη συλλογή. Ένα συναρπαστικό μουσείο με αντικείμενα από την περίοδο της τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα..Οβίδες από την περίφημη μάχη της Ναβαρίνου και αντικείμενα της μεταπολεμικής καθημερινότητας. Μικροσυσκευές οικιακής χρήσεως, αγροτικά εργαλεία ,ρούχα και όπλα που διατηρήθηκαν στον χρόνο χάρη στην αγάπη και την πίστη ,στην παράδοση. Ο συλλέκτης τους ο κύριος Μπαλαφούτης αποδείχτηκε πραγματικός λάτρης των εθίμων και της ιστορίας του τόπου. Μας ξενάγησε εξηγώντας με πολλές λεπτομέρειες τις χρήσεις του κάθε αντικειμένου..
Κάναμε αμέτρητα χιλιόμετρα παράκτιας γραμμής θαυμάζοντας από κοντά τα επιβλητικά βουνά της Δυτικής Μεσσηνίας. Οι πολύ μικροί κόλποι και τα γραφικά μονοπάτια στη φύση προσφέρουν ωραίες εκπλήξεις . Τα μπάνια στον όρμο της Πύλου, στην παραλία του Ρωμανού και στην ακτή Βέλικα μας έμειναν αξέχαστα. Ο απόμακρος ρηχός όρμος της Βοϊδοκοιλιάς ,ιδανικός για οικογενειακό τουρισμό, στην σκιά του βράχου και οι αμμόλοφοι στο Πετροχώρι και την Μπούκα, δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε άλλη χώρα. Οι ντόπιοι παντού μας αντιμετώπισαν με επαγγελματισμό, με κέφι και μεράκι. Αξέχαστη η ομορφιά και η γαλήνη που συνόδευσε το γεύμα μας στο Ρωμανό. Τα νόστιμα εδέσματα, το δροσερό λευκό κρασάκι και οι παλιές επιτυχίες της έντεχνης ελληνικής μουσική λειτούργησαν σαν βάλσαμο πάνω στις κουρασμένες, από την μεγάλη διαδρομή , ψυχές μας. Νιώσαμε απίθανη οικειότητα ,με τους ντόπιους στην κεντρική πλατεία της Πύλου στην σκιά των αιωνόβιων δέντρων της. Η αγάπη για τον τόπο τους και τα διάφορα αστεία που λέγανε οι άνθρωποι γύρω από τα τραπεζάκια, φορτωμένα ασφυκτικά με γλυκά, συμπλήρωναν τέλεια την εικόνα μίας παρέας που γλεντάει και χαλαρώνει.
Στην Γιάλοβα είδαμε την λιμνοθάλασσα . Ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Νatura 2000 και είναι μία από τις σημαντικές περιοχές για τα πουλιά της Ελλάδας. Έχει μεγάλη βιοποικιλότητα (σπάνια ψάρια, ζώα και πουλιά )και ευαίσθητη ισορροπία του οικοσυστήματος. Παράλληλα είναι και αρχαιολογικός χώρος με τον θολωτό μυκηναϊκό τάφο που λένε ότι ανήκει στον γιό του Βασιλιά Νέστορα, Θρασυμίδη. Βρήκαμε τους εθελοντές της Ορνιθολογικής Εταιρείας .Ένας Τσέχος και ένας Σκοτσέζος. Μιλήσαμε μαζί τους ,στα αγγλικά, και εκφράσαμε τις ανησυχίες μας σχετικά με τους λευκούς αφρούς που βρήκαμε κοντά στο νερό .Ίσως η ρύπανση να οφείλεται στις γεωργικές δραστηριότητες;. Μας καθησυχάσανε ότι ο αφρός σχετίζεται με το πλαγκτόν και την μίξη γλυκού και αρμυρού νερού. Γυρίζοντας πίσω στο χωριό βρήκαμε το περίπτερο της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας ανοικτό. Συζήτησα ,πάλι στα αγγλικά ,με δύο ξένους εθελοντές. Με σπαστά ελληνικά εξυπηρετούσανε τους ντόπιους τουρίστες. Αλήθεια για τι βρίσκεις τόσο σπάνια κάποιον Έλληνα εθελοντή; Οι υγρότοποι είναι τα πιο πλούσια οικοσυστήματα της γης εξαιτίας της βιολογικής ποικιλότητας τους και η οικονομική ,περιβαλλοντολογική, επιστημονική και πολιτισμική τους αξία είναι παντού αναγνωρισμένη .Εμείς σαν κράτος και σαν κοινωνία τι κάνουμε για αυτό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
