| |
περνώντας το σίδερο από τ' αμόνι
σπινθήρισε το πνεύμα μου,
αρπάχτηκε στον άνεμο που σκλήριζε
στις γκρίζες γρίλιες του φθινόπωρου,
πέρασε πάνω από τις φλέβες του γενάρη,
σκάλωσε στα μπλεγμένα της μαλλιά,
ρίγησε το λευκό της μαργαρίτας στο λαιμό της
θύμηση, λησμονιά, θρύμματα γέλιου
έσκυψε ο ουρανός δροσίστηκε κρυφά
και μ’ άφησε πέτρα χορταριασμένη
ακίνητη, να λησμονιέμαι στους αιώνες
αδύναμη να πω για τ’ αγριολούλουδο
που φύτρωσε εμπρός μου.
αλίμονο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
