Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Βεστιάριο Ζωή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130784 Τραγούδια, 269462 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βεστιάριο Ζωή
 
Σκιές κι αν ήμαστε παλιών αντικειμένων
εκτεθειμένοι δυο στιγμές στης γης τα φώτα
και στο προαύλιο του αιώνα ακόμα,
εμείς

Άσε με να σου μιλήσω για τώρα
σα να ήσουν εσύ από ξύλο
κι εγώ από σώμα σταυρωμένο
τόσο όσο να χωράω στις διαστάσεις σου
τόσο, όσο από ‘μένα να μαθαίνεις την πορφύρα,
και το όνομα του πόνου, να αντέχεις

Έτσι αγαπιούνται οι άνθρωποι
-δε στο ‘πα;-
Αναβιώνουν από έρωτα το θάνατο
για να κρυφτούν από ανάγκη στην αγάπη.
Έχεις ποτέ αγγίξει την αγάπη άραγε
ποτέ το φιλί και το χάδι το τρέμον;
Μια στιγμή η ανάσα
κι άλλη μια η φυγή
κι ο αιώνας ξεχείλωσε
σα σαρκίο στα δόντια του λύκου.

Σκιές πια κι αν είμαστε, ο προβολέας θα σβήσει.
Θα μπούμε όπως γνωστοί περαστικοί σ’ ένα δωμάτιο
θα αφήσουμε στο σκρίνιο κάθε μνήμη σε όμορφη κορνίζα,
μην τυχόν και χαλάσει.
Κι ύστερα θα πούμε «βγάλε έκεινο το κουστούμι,
δεν σου πάει άλλο ο ρόλος του θεού»
κοιτώντας βιαστικά στο ρολόι τους δείχτες.

Κάποιος ωστόσο, θα διαβάζει έκθαμβος
έξω στην πόρτα μια κρυμμένη επιγραφή
κι εμείς που αγαπηθήκαμε σε μια σκηνή ψευδαίσθησης και κόσμου
από τα χείλη ενός θνητού, θα μάθουμε έντρομοι
εν τέλει την αλήθεια
«Βεστιάριο Ζωή» θα πει
«Η παράσταση έλαβε τέλος…»



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Music_and_coffee
05-10-2010 @ 16:29
Φοβερό Αθανασία! Υπέροχο όλο, σε τι να σταθώ... Βεστιάριο Ζωή. Μα μια ζωή χωράει τόσα πολλά, που το πριν και το μετά ίσως δεν έχουν σημασία...
στίχος
05-10-2010 @ 19:39
Εκπληκτική δημιουργία !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
monajia
05-10-2010 @ 21:39
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...............ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ηypocrisy
05-10-2010 @ 22:06
"Έχεις ποτέ αγγίξει την αγάπη άραγε
ποτέ το φιλί και το χάδι το τρέμον;" αραγε? κι ας παει κι η παρασταση..... ::hug.::
μηχανοδηγος
05-10-2010 @ 23:42
χαίρομαι να σε διαβάζω....!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=o_oT9J3Siiw
::angel.:: ::blush.:: ::angel.::
barboutsala
05-10-2010 @ 23:54
τελείωσε; να ξυπνήσω δηλαδή;
ΚατεριναΘεωνα
06-10-2010 @ 00:11
::theos.:: ::yes.::

ΚΑΛΗΜΕΡΑ
oneiropola
06-10-2010 @ 00:31
«Βεστιάριο Ζωή» θα πει
«Η παράσταση έλαβε τέλος…»

::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
06-10-2010 @ 12:02
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
06-10-2010 @ 12:19
κι εμείς που αγαπηθήκαμε σε μια σκηνή ψευδαίσθησης και κόσμου
::love.:: ::love.:: ::love.:: μοναδική !!!!!!!!!!!!!!!
φλοισβος
09-10-2010 @ 03:40
Καταπληκτικό και λίγο είναι!!!!
alma libre_172
19-11-2010 @ 13:32
Έτσι αγαπιούνται οι άνθρωποι.... δεν στο πα;
Δεν το μαθες ακόμα; έτσι αγαπιούνται οι άνθρωποι...
Βεστιάριο Ζωή...
Η παράσταση έλαβε τέλος... ::theos.:: ::theos.::
Aνδρέας Lark
21-11-2010 @ 02:01
'μια στιγμή η (ανάσα) και άλλη μια η (φυγή)' δηλαδή...
...ο έρωτας και η αγάπη, το σμίξιμο κι ο χωρισμός, η ζωή και ο θάνατος, το έλα και το πήγαινε, το δώσε και το πάρε,...ο άντρας κι η γυναίκα, η μάνα και το παιδί, ο άγιος και ο αμαρτωλός,...δηλαδή τα όρια του κτιστού κόσμου...
πόση δύναμη πρέπει νά 'χει κάποιος για να πει έλα να σου μάθω να αντέχεις τον πόνο;...όμως γι αυτό είσαι ποιήτρια...με έναν (αυτό)σαρκαστικό ελιγμό το αποφεύγεις γιατί λες 'το όνομα' κι όχι τον ίδιο τον πόνο...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο