| |
Στων μπαρ τα τούνελ τις αργίες τριγυρνάς
με ένα βλέμμα σκοτεινό κρυφοκοιτάς
πες μου αλήθεια πώς περνά η νύχτα
Με ένα κραγιόν αλήτικο και κολ βαρύ
σαν όπλο το τσιγάρο, στο χέρι δεν χωρεί
κι οι ώρες αμείλικτες απλώνουνε τα δίχτυα
Ποιός σε κοιτά και ποιόν κοιτάς, ποιόν θες στ' αλήθεια
ποιός μοιάζει πιο πολύ με κείνον που θυμάσαι
για ποιό όνειρο που ξύπνησες απότομα λυπάσαι
τούτη σου η κάφτρα η σκυφτή σχεδιάζει παραμύθια
Στων μπαρ τις γέφυρες ξημέρωμα ακουμπάς
θυμάσαι ένα παιδί που ήσουν και πονάς
τώρα ολοένα μεγαλώνεις σαν την μέρα
Με δυο ρυτίδες αιχμηρές στις άκρες των χειλιών
το μόνο που προσμένεις πια είναι το παρελθόν
ένα ποτό κι ένα τσιγάρο παραπέρα
Ποιόν αγαπάς και για ποιόν κλαις, και ποιός σε διέγραψε
ποιός μοιάζει πιο πολύ μ' αυτόν που σε πληγώνει
τρέμεις αυτό που σπαταλάς ποτέ πως δεν τελειώνει
κι αυτό που θέλεις να κρατάς να υπάρχει έπαψε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
