| |
Και νά'μαι πάλι εκεί
στη μέση του δρόμου
με μια βροχή να γεμίζει τις άδειες στιγμές μου
με τα χέρια χωμένα στα υπόγεια της ερημιάς και το βλέμμα χαμένο στο σύμπαν
της απεραντοσύνης...
Είναι κάποιες φορές που νομίζω πως όλα γύρω μου είναι άσχημα
πως όλα πεθαίνουν
καταναλώνονται ...
Είναι φορές που με γεμίζει αγωνία το παρόν και όσα ζω
αυτή η αλήθεια,
η καθημερινότητα και το πάνε έλα στο εδώ και στο εκεί
Μια τέτοια στιγμή λοιπόν ζούσα και σήμερα
Χωρίς την ελπίδα να ζήσω κάτι διαφορετικό
Χωρίς την προοπτική για μια αλλιώτικη μέρα
Ήταν τότε που τον είδα
Ντυμένος στα μαύρα με ρούχα βαριά και κουμπωμένα
με μαύρα γυαλιά
με ένα ραβδί σαν τοίχου ρολόι δείκτης...
Στου δρόμου την άκρη ψάχνει το δικό του δρόμο
ακουμπάει τα δικά του φανάρια και προχωρά στους δικούς του ρυθμούς
Τον παρατήρησα ώρες
περνούσε τα φανάρια με συνέπεια
έψαχνε τις διαβάσεις των πεζών και περίμενε ν'ανάψει το πράσινο
Κάθε φορά που έλεγα πως τώρα θα πέσει πάνω στον τοίχο που υψωνόταν
μπροστά του, αυτός πάντα το τελευταίο δευτερόλεπτο το αντιλαμβανόταν και
άλλαζε πορεία...
Έμεινα σιωπηλός για αρκετή ώρα
Σκέφτηκα πόσο μικρή κι ασήμαντη είναι η ζωή μου
Πόσο αχάριστοι και ιδιοτελείς γινόμαστε με τον καιρό
Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να πάω ως το αυτοκίνητό μου
Γκρεμοτσακίστηκα αρκετές φορές και δεν κατάφερα να βρω τίποτα
Κι όμως εκείνον τον τυφλό άνθρωπο τον άφησα εκεί
Καταμεσής στο πλήθος και είμαι πιο σίγουρος από τον εαυτό μου τον ίδιο πως
ήξερε καλά που ήθελε να πάει και σίγουρα τα κατάφερε
Μερικές φορές δεν εκτιμάμε αυτό που είμαστε κι αυτό που έχουμε, αλλά το
θεωρούμε δεδομένο. Η ανάγκη όμως είναι αυτό που μας κάνει νοσταλγούς και
μας υπενθυμίζει πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
