| |
ανοίγει ο ορίζοντας της ψυχής μου
μπροστά στη γοητεία των λέξεων
που ως συνταιριάζονται μπροστά μου αυτόματα
ένας άνεμος φυσά νοτισμένος από γιασεμί
μια θάλασσα εισβάλει απ’ τα παράθυρά
αναποδογυρίζοντας τις σταθερότητές μου,
ένα φεγγάρι με παίρνει στο δίσκο του
με στροβιλίζει για ώραν αρκετή
κι ύστερα με χρίζει κοινωνό
-εφήμερο έστω -
του δανεισμένου του φωτός,
κι ένας καθρέφτης γενναιόδωρος
μου επιστρέφει
είδωλον άρτιο , ευκρινές
«γενναίου ψεύδους»…
σκέφτομαι δίχως να σκέφτομαι:
νόμοι κι ανθρώπινες συμβάσεις ποιες
μπορούν να κλείσουν σ’ όρια το συναίσθημα ;
ποια φράγματα λογικής μπορούν να συγκρατήσουν
τους χείμαρρους με την απείθαρχη ροή
του εντός μου κόσμου
έτσι που αλλάζουν κοίτη απρόβλεπτα
για να παραπλανήσουν και να παρακάμψουν
την κανονικότητα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
