| |
Ασπρα σεντόνια οι λίμνες του Γενάρη
βουνά κατάφυτα με ήλιους φυτρωμένους
δρόμοι παλιοί και μονοπάτια κεχριμπάρι
μα ένα κρεββάτι με ουρανό μας βρίσκει ξένους
Πλατείες βρεγμένες μες στου Αύγουστου τη μέση
θάλασσες άδειες, σιωπηλές, χωρίς αλάτι
δέντρα σκυφτά που τη σκια μας είχαμε δέσει
μα ένα παράθυρο ανοιχτό κλαίει για κάτι
Στο άσπρο χαρτί τραβώ γραμμές μα δεν τραβάνε
ο δρόμος χάθηκε και οι στροφές του καίνε
μην είναι ο τόπος που μας θέλει να ξεχνάμε
μην είναι η μοίρα που μας έβαλε να φταίμε
Όσα τοπία κι αν κοιτάξω δεν θυμάμαι
να έχω βρεί κάποιο στα αλήθεια πιό ωραίο
από εκείνο που αγγίζω όταν κοιμάμαι
και που με άγγιξε και κείνο τελευταίο
με μια ριπή αέρα αλλόκοτη κι ωραία
τόσο, που πια δεν έχω τίποτα δικό μου
μέσα στου νου τα μυστικά, σε κάθε θέα
του ανυπεράσπιστου και φωτεινού μου κόσμου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
