| |
πάλι απ το τζάμι
μετράω στιγμές
βήματα που τρέχουν
κάτι να προλάβουν
απ τις αγάπες τις παλιές
το γιατί δεν 8α καταλάβουν
ανάβω το τσιγάρο μου
και στέκω σιωπηλή
βλέπω μια αγκαλιά
να δίνει ενά φιλί
και σκέφτομαι...
κάπως έτσι είμαι κι εγώ
μια βαλίτσα όνειρα
στο χέρι μου κρατώ
δε ξέρω που πάω
μα ούτε με νοίαζει
τον κόσμο αγαπάω
όπως παλιά
δε ξέρω που πάω
μα δε με τρομάζει
με αγαπάω κι είμαι καλά
πάλι απ το τζάμι
βλέπω δυο σιωπές
να τυλίγουνε το σώμα
με λεξούλες απο κεινες
τις απλές
που δεν κατάλαβε το στόμα
δε ξέρω που πάω
μα ούτε με νοιάζει
έξω ζωή χαράζει
δε ξέρω που πάω
μα δε με τρομάζει
όνειρο που ούρανό αλλάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
