| |
Τα χάδια σου πονάνε σαν καρφιά
στα μάτια μου τα δάκρυα γεννιούνται
τώρα που ξέρω να σε δω δε θέλω πια
μα έλα που κάτι μέρες δύσκολα ξεχνιούνται
Τα λόγια σου με κόβουν σα γυαλί
οι σκέψεις μου με πνίγουν κάθε τόσο
τώρα που ξέρω, κι αν μου λείπεις πιο πολύ
θα βρω ξανά τον τρόπο μόνη να ματώσω
Κλείσε τα φώτα κι άσε με
κι αν δεις να πέφτω
πιάσε με
Φοράει ο έρωτας μια μάσκα γελαστή
κάνει τα χρώματα να λάμπουν στο σκοτάδι
τώρα που ξέρω είναι η ζωή μου λιγοστή
νιώθω μικρή και πεταμένη, δίχως χάδι
Φοράει η νύχτα το παλτό της και γελά
ύστερα φεύγει δίχως πίσω να κοιτάξει
τώρα που ξέρω όλα φαίνονται απλά
κάθε που θα ρωτάς θα λέω πως είμαι εντάξει
Κλείσε την πόρτα κι άσε με
κι άμα ραγίσω
σπάσε με.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
