| |
| | Μυσταγωγια |  | | |
Η μυσταγωγια
Τον κοιταξε μ ορθανοιχτα τα εκπληκτα της ματια,
που κεραυνους επεταγαν, πηγμενα μες στο δακρυ.
Κοντα του παντα μια ζωη, με πονους και κεσατια,
διπλα στ απολυτο κενο και στου γκρεμου την ακρη.
Τον κοιταξε και σιωπησε. Καταπιε τον καημο της,
που τον λαιμο της εφραζε και την καρδια το ιδιο.
Για μια στιγμη τον θανατο, ειδε για λυτρωμο της,
μα σαν το βλεμμα σηκωσε και τοστρεψε στον ηλιο,
κατι σαν λαμψη αντικρισε. Σαν μια φωταγωγια.
Και απο φως πλημμυρισε, η σκοτεινη ζωη της.
Με την αγκαλη ανοιχτη, σαν μια Παναγια
και μια αυρα αγια, τριγυρω απ την μορφη της,
τα βασανα λησμονησε κι ολο το παρελθον της.
Και η ψυχη φτερουγισε. Πεταξε στους αστερες,
σκορπιζοντας στον ανεμο, τα νεφη των παθων της.
Κι εγινε ενα με το φως, λαμποντας στους αιθερες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
03-12-2010 @ 01:59 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ..........
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ALIROS
03-12-2010 @ 02:53 | Τον κοιταξε μ ορθανοιχτα τα εκπληκτα της ματια, ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
03-12-2010 @ 03:10 | Τον κοιταξε και σιωπησε. Καταπιε τον καημο της,
που τον λαιμο της εφραζε και την καρδια το ιδιο.
Για μια στιγμη τον θανατο, ειδε για λυτρωμο της,
μα σαν το βλεμμα σηκωσε και τοστρεψε στον ηλιο,
Πολυ πολυ ωραιο !!! ::up.:: ::up.:: ::hug.:: | | Aνδρέας Lark
03-12-2010 @ 04:55 | Πάντως το 'φως' κανείς μόνο μέσα απ' τον πόνο το γνωρίζει... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
