| |
Είμαι ένα παιδί μπροστά στην τηλεόραση,
με μειωμένη ακοή και όραση.
Έχω ένα όνομα που ξέρουν όλοι,
μα είμαι άγνωστος σε αυτήν την πόλη.
Έξω ακούγονται πάλι σειρήνες•
ψάχνουνε κάτι εδώ και μήνες.
Σβήνουν τα φώτα, τελειώνει το δείπνο
και πάω μόνος μου για ύπνο,
μα δεν θα κλείσω κι απόψε μάτι
στο άδειο μου, διπλό κρεβάτι.
Μέσα στον νου μου έχω αριθμούς
και στην καρδιά μου έχω σταθμούς•
θέλω τα βράδια να ταξιδεύω
κι από τα όνειρα κόσμο να κλέβω.
Να περιμένω άπειρες ώρες
διασχίζοντας απέραντες χώρες.
Να αγαπάω ό,τι μ’ αγγίζει
κι ότι με αφήνει να με φοβίζει.
Να ικετεύω ό,τι περάσει
πριν συνεχίσει να μ’ αγκαλιάσει.
Να περιμένω τόσα χρόνια,
σαν τον αέρα μες στα μπαλόνια,
η ζέστη που με περιβάλλει
να πλησιάσει για να με βγάλει.
Να περιμένω μπρος στην οθόνη
να φύγει μόνη της η σκόνη.
Να νιώθω μέσα μου αμάσητα
τα ηλεκτρονικά παράσιτα.
Να ταξιδεύω με ιπτάμενο δίσκο,
όμως ποτέ να μη με βρίσκω.
Να μην θυμάμαι αναμνήσεις,
μόνο εκπομπές και διαφημίσεις.
Να με ξοδεύω όπου μ’ αρέσει
χωρίς ποτέ να έχω θέση
στης ευτυχίας το τραπέζι
που ο χρόνος κάθεται και παίζει
κι εμένα μου έχει απαγορεύσει
να δοκιμάσω κάθε γεύση.
Και να πεθάνω όταν έρθει η ώρα
πιο νέος απ’ ότι είμαι τώρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
