| |
Την νύχτα ξαγρυπνώ και συλλογιέμαι
το φως από τα μάτια σου
τον τρυφερό ήχο της φωνής σου
Και νιώθω ότι βρίσκομαι μαζί σου...
Σ' αντικρίζω ντυμένον μ' αγάπης χρώματα
ζαλισμένον από του πόθου το μεθύσι,
στην κάμαρά μας εγώ κι εσύ,
Πεθαίνω κι Ανασταίνομαι μαζί...
Νοσταλγώ τις ώρες,
που τα καράβια της καρδιά σου,
με ταξίδευαν, σε θάλασσες ουράνιες.
Τότε σιωπώ... κι αναρωτιέμαι,
Τέτοια ταξίδια πού θα ξαναβρώ?
Προσμένω τον Δεκέμβρη
κι αυτή η αναμονή τις ώρες μου κυλάει.
Προσμένω τον Δεκέμβρη...
κι είναι η ίδια αναμονή που στη ζωή με κρατάει.
Γέλιο μου, ψυχή μου, αγάπη μου...
τι χρώμα θα 'χαν τάχα οι μέρες μου,
αν με το φως σου δεν ήτανε ντυμένες?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
