| |
" α π ο σ τ α σ ι ο π ο ί η σ η "
Δεν μας αγγίζει η ομορφιά, την αποφεύγουμε
ούτε ο λόγος ο καλός, κάνουμε έναν μορφασμό
και φεύγουμε
δεν μας αγγίζει τίποτα, σκληρύναμε
και μέσα σε μια μοναξιά, σαν από σάρακα σκαριά
απομείναμε
Και κάποιες λέξεις της καρδιάς
που σ` ένα γράμμα ευλαβικά τις κλείναμε
τον αποδέκτη τους ζητούν
μα εμείς, από μελάνι πια ξεμείναμε
Ακόμα και στην μουσική
που τα όνειρα μας
σαν παιδιά τα σεριανούσαμε
τράχυνε Θεέ μου η ψυχή
ζούμε με άλλα δανεικά
σαν αποφόρια, που παλιά φορούσαμε
Δεν σταματάω στο κακό
σύμμαχο θέλω τον καιρό
να ανακτήσω πια κι εγώ την ανθρωπιά μου
κι ίσως γυρίσει ο τροχός
να φέρει πίσω ολοταχώς, ό τι απώλεσα
κι αυτό, είν`η χαρά μου..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
