stixoi.info: Ταυτότητα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ταυτότητα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130585 Τραγούδια, 269415 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ταυτότητα

Εγώ για σένα μια σταλιά απόμεινα απ'τα φιλιά..περπάτησα καημό καημό απόχαντάκι σε γκρεμό..κι εσύ για μένα μια θηλιά,πληγή καινούργια και παλιά..ενός τσιγάρου διαδρομή από φαράγγι σε κορμί

[align=center][font=Comic Sans MS]Κάνω έξοδο απ'τη προσωπογραφία της ζωής μου
πήρα το συρραπτικό να ενώσω τις ρωγμές μου
ράματα ατσάλινα να βάλω στις πληγές
έτσι να εκπαιδεύσω τις μοίρες μου να καταπίνουν αναμνήσεις
ιδιαίτερα τις όμορφες..ιδιαίτερα τις [B]όμορφες[/B]..
στο σ-ειρμό των διαδρομών ώσπου να βάλω φωτιά σ'όλα τους τα βαγόνια

Στο τέλος μόνη μου θα μείνω όσο κι αν γράφω
όσο κι αν βαστιέμαι απ'τον ουρανό μην ξεχειλίσω αισθήσεις
κι αν βουρκώνω θα με βλέπει μονάχα ο θεός

Τα γράμματά σου και τον καπνό τα κρύβω μες τα χρόνια σαν σκιές
να'χω κάτι να με μεγαλώσω
κάτι να με γυρνά όταν απουσιάζω μες το κλειστό εαυτό μου
Τον καιρό δεν τον φοβάμαι ξέρεις
κι αν θα μου πάρει ηλικίες μακριά άμα τις ζήσω χάρισμά του
να μείνω η ίδια σε [B]ταυτότητα [/B] παλεύω

Απόψε έχω να σου σερβίρω μόνο θλίψη
γι αυτό μην χτυπάς το ντέφι στο ρυθμό της διαφυγής
όταν αρπάξουνε τα όνειρα φωτιά καίγονται μέχρι τέλους

Κράτα κλειστά τα μάτια και σφίξτα
μ'αγαπάς;
εδώ δεν υπάρχει λάθος απάντηση
μονάχα χίλιοι τρόποι να πληγώσεις

Σερβίρω καληνύχτες λοιπόν
αφού ποτέ δεν σε γνώρισα
πως θες να πω σε ξέρω;
Να βρει απάγκιο ένα βλέμμα μου επάνω στο φεγγάρι
να'χουν τα μάτια μια γεύση από νύχτα

Ξέρω να γράφω μα ποτέ δεν τόλμησα
όχι γιατί νύχτωνα, ούτε επειδή στο τέλος σ'έχασα
ούτε γιατί στο χρόνο τελικά κατάλαβα πως δεν σε βρήκα
απλά δεν θέλησα να λερώσω το δυνάμωμα του έρωτα
κι ας τον πούλησες φθηνά στα σκλαβοπάζαρα
κι ας μετρήθηκε παρέα με λιποτάχτησες ψυχές
σαν φάνηκε του άρμοζε η φθήνια κι η εκδίκηση

Τώρα σκούρυναν τα μάτια,
υγρά μαλλιά και χέρια που αποζητούν τη φυγή'
λόγος που γράφουν πότε πότε για τα σκόρπια μίας αγάπης
για μοναξιές που δίνουνε φτέρα 'κει που τελειώνει τ'όνειρο


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

utterly sweet 26-12-2010 @ 09:14	Αφορμή η Χριστίνα Λέξεις Αμετανόητες τα χρόνια μου έζησα εξόριστος ένας μισοσβησμένος στίχος σ' αρχαία μετόπη της γενέθλιας πόλης μέσα στο κάθε κύτταρό μου ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει ο καθημερινός τριγύρω θάνατος πάντα ταξίδευα αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε και το άλφα της αγάπης σου με σφράγισε, πατρίδα αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα την ποίηση δεν εγκατέλειψα τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται πέρα ως πέρα φωταγωγημένα από τα μάτια των παιδιών http://www.youtube.com/watch?v=w9EGA8s1cQk
monajia 26-12-2010 @ 11:03	ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ....................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aprobleptos 26-12-2010 @ 13:56	Τον καιρό δεν τον φοβάμαι ξέρεις κι αν θα μου πάρει ηλικίες μακριά άμα τις ζήσω χάρισμά του να μείνω η ίδια σε ταυτότητα παλεύω ::up.:: ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο