| |
| | ο Ανεμος |  | | | ενα παλιο κομματι...και μια ταινια | | |
Ο Ανεμος σηκωθηκε δυνατα
πανω απο την θαλασσα
σταθηκε μετεωρος στην ακτη
και χαζεψε για λιγο κολυμβητες και μη
Περασε τα πρωτα σπιτια του νησιου
δινοντας δροσια στα σοκακια του χωριου
Περιεργαστηκε τους πωλητες που σκυβοντας
μαζευαν τρομαγμενοι την πραματια τους βριζοντας
Τραβηξε για τις πλατειες που τον καλοδεχτηκαν
με καραφακια και μεζε ουτε που το σκεφτηκαν
να σηκωθουν , εκανε στροφη κυνηγωντας παιδακια
ξυπολητα , τους χαιδευε τα προσωπακια
Τους σηκωνε τα μαλλια δημιουργωντας ηχους
πνεοντας σε απομερες γωνιες με πετρινους τους τοιχους
Τα πιο θαρραλεα βαζουνε τα δυνατα τους
να τον τρυπησουν , να τον διαπερασουν , με την αφελεια τους
κι οταν κουραζονται του γυρνουν την πλατη
για να τα σπρωξει παλι πισω , καβαλα σαν σε ατι
Πιο κατω τ'αγορια σηκωνουν βρωμικο πανι
λιγο γαρμπιλι , ενα καφασι , με το γελιο τους να ηχει
Το κρατανε με τα χερια τους , τους σπρωχνουν δυνατα
τιθασευοντας τον ανεμο στην κατηφορια
Διπλα ενα κοριτσακι δωδεκα χρονω
προσεχει τα μικροτερα τριγυρω εδω
Ο Ανεμος νοιωθει βαρια την ψυχη της
σηκωνεται ψηλα και κοιταει την ζωη της
παραδομενη οικογενεια στο περιθωριο της ζωης
τον πατερα μεθυστακα και αρρωστο θα βρεις
περιμενει την μανα να φυγει για δουλεια
για να μαζεψει την μικρη απο την γειτονια
Το κοριτσακι με τα γαλαζια ματια και την φρατζα αρριστερα
δεν δεχεται απο ενστικτο τα παιχνιδια του ..καμμια χαρα
Απορημενο.... με τα ματια υγρα ...να κλαιει!
και στο τελος οι απειλες ... για να μην το λεει...
χωρις να φταιει , χωρις να ξερει αν φταιει...
και στο τελος οι απειλες για να μην το λεει...
χωρις να φταιει , χωρις να ξερει αν φταιει...
Τ'αναπαντεχο φυσημα στο πατζουρι χτυπα το τζαμι
φοβιζοντας τον ανθρωπο που ζει μεσα στη πλανη
σηκωνεται φωναζοντας την μικρη
και ο ανεμος ψυχραινει στη στιγμη
ριχνει γλαστρες και πρεβαζια στους περαστικους
το σπιτι να πεταξει θελει ... στους ωκεανους
Εξαντλημενος κοιταζει τα μικρα να ξεφωνιζουν
κι μαναδες να φωναζουν φαγητο και να θυμιζουν
τιμωριες αν δεν ερθουν και αφηνουν καταγης
τα παιχνιδια τους και χανονται στην πορτα καθε αυλης ...
Η μικρη Βασιλικη πιανει το πανι , μπαινει στ'αμαξακι
που σιγα- σιγα κινηται αφηνοντας... ενα γελακι!
Το πιο αθωο που ακουσε ποτε σ'αυτη τη γη
το φουστανακι της ανεμιζει σαν σημαια αγγελικη
Δεν σε φοβαμαι Ανεμε !!! φωναζει... πιο δυνατα!
για λιγο κοντοστεκεται ... μ΄ ανταποκρινεται μετα
Ο πατερας τρεχει ξοπισω της να την σταματησει
νοιωθει τον κινδυνο μα απο ωρα εχει μεθυσει
Κοιταει προς τα πισω.. ναι!... την ακολουθει
τα δαχτυλα της σφιγγουνε κι αλλο το πανι
Ο Ανεμος την σηκωσε και μαζι της τα κυματα
Την εριξε στην αμμο πανω απο τα σηματα
χτυπησες μικρη μου... που πονας ;... Ενα γιατρο !
τους ακουσε να λενε ... μια σειρηνα...το περιπολικο
Παναθεμασε Ανεμε ! ειπανε καποιοι φιλοι
λεξεις πια που χανονται καθως τραβα στο δειλι
Δοξασοι Κυριε !....γλυτωσε το μικρο ...
λεξεις πια που χανονται σε λαθος λογισμο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κανεις δεν ξερει εντελως,τι ειναι εκεινο που του δοθηκε να γραψει ( Μπορχες) | | | |
|
Αστρογιογγι
04-01-2011 @ 17:58 | http://astrojoggi.pblogs.gr/2011/01/ostrov-to-nhsi.html | | Νεφελοβάτης
04-01-2011 @ 21:27 | Καλησπέρα φίλε μου,
Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τα συναισθήματα που μέσα απ’ το κείμενο αναδύονται..
Καλό μας Ξημέρωμα…
| | monajia
05-01-2011 @ 01:00 | ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ.....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
05-01-2011 @ 13:07 | λεξεις πια που χανονται σε λαθος λογισμο...
................................................................................................................................. | | Αλντεμπαράν
08-01-2011 @ 02:21 | φυσάει βασίλη
ζωντανό | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
