| |
| | Σκόνη στα πλήκτρα του πιάνου μου |  | | |
Σκόνη στα πλήκτρα του πιάνου μου.
Με ένα φύσηγμα μπορεί κι εσύ μια μέρα να χαθείς,
Όπως οι θάλασσες μέσα στις οποίες βούλιαζα κάποτε.
Σαν τα χρόνια που περίμενα με την ψυχή στο στόμα να φύγουν.
Σαν τις στιγμές που θα μου κρατούσαν αιώνια συντροφιά.
Σαν εκείνα τα βράδια που άνθιζε στην καρδιά ο έρωτας,
Έσκαγε το χαμόγελο στο πρόσωπο και εκτοξευόμουν.
Σκόνη στα πλήκτρα του πιάνου μου.
Ίσως μια μέρα να είσαι κι εσύ μια μετέωρη ανάμνηση,
Ο καπνός μια σκιάς στο οξυγόνο που αναπνέω,
Ένα στιχάκι που θα φέρνει στα ρουθούνια μου το άρωμά σου.
Τραγούδι μιας άλλης εποχής, μισοσβησμένης, οι πρώτες
Τρεις νότες μιας μελωδίας παρατημένης.
Μια αποχαιρετιστήρια κραυγή από το απέναντι τρένο
Που φεύγει. Το μέλλον που εγκαταλείπει μαζί με το σώμα
Του νεκρού ονείρου.
Σκόνη στα πλήκτρα του πιάνου μου,
Ένα όνειρο που το άστρο του έσβησε άδοξα, στα παρασκήνια
Κάποιου σκοτεινού και ακατοίκητου θεάτρου.
Το ‘εγώ’ του ασυμβίβαστου καλλιτέχνη να φοβάσαι,
Αν μαζευτούν λίγα σύννεφα βροντοφωνάζει το αντίο.
Μέσα στο πείσμα του, στα αρμυρά δάκρυά του,
Σε σπρώχνει πρώτα σε δεύτερους ρόλους κι ύστερα στην έξοδο
Κινδύνου. Το ‘εγώ’ του περήφανου επαναστάτη να φοβάσαι,
Αν του χαρίσεις τη νίκη σε πυροβολεί επιτόπου.
Το σκληρό ‘εγώ’ του ερωτευμένου να φοβάσαι.
Μέσα στο πάθος του καμιά φορά προξενεί την αυτοκαταστροφή του.
Χώνει στην καρδιά του το μαχαίρι, δήθεν λέει, για να μην πονάει
Από αγάπη.
Σκόνη στα πλήκτρα του πιάνου μου.
Ίσως να μείνεις κι εσύ σαν ανάμνηση, ένα πιάνο ξεχασμένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
poetryf
06-01-2011 @ 16:23 | Φύσηξα τη σκόνη μακριά κι άκουσα μια πικρή, μελαγχολική μελωδία.
Ίσως έτσι να ακούγεται ο ήχος της ενθύμησης από χείλη βουτηγμένα μες στη λήθη.
Καλό ξημέρωμα.... | | monajia
06-01-2011 @ 16:58 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | aprobleptos
06-01-2011 @ 17:16 | ‘Σ’αγαπώ, μ’ακούς; Είμαι εδώ, μ’ακούς;’
Έλα να αφουγκραστείς την καρδιά μου.
ΥΠΕΡΟΧΗ!!!...ΑΓΩΝΙΩΔΗΣ ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ::hug.:: ::theos.:: | | ferelpis
07-01-2011 @ 02:21 | Τρεις νότες μιας μελωδίας παρατημένης.
Μια αποχαιρετιστήρια κραυγή από το απέναντι τρένο
Που φεύγει. Το μέλλον που εγκαταλείπει μαζί με το σώμα
Του νεκρού ονείρου. javascript:insertext('::yes.::',%20'comment')javascript:insertext('::up.::',%20'comment') | | noyfaro
07-01-2011 @ 02:47 | Το πιάνο, Μάτια μου, όπως κι η ζωή άλλωστε, σκονίζονται μονάχα
Όταν τα παρατάμε.
είναι όλο ΥΠΕΡΟΧΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-01-2011 @ 15:50 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | ΛΑΧΕΣΙΣ
07-01-2011 @ 20:11 | ήμουνα στο δωμάτιο...όταν η poetryf φύσηξε τη σκόνη...αφέθηκα στο θρόισμα σου..
http://www.youtube.com/watch?v=hdWLwRexMRA | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
