stixoi.info: Τ Α Ποδια Μου Κοιταζουν Το Ταβανι

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τ Α Ποδια Μου Κοιταζουν Το Ταβανι

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130764 Τραγούδια, 269456 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τ Α Ποδια Μου Κοιταζουν Το Ταβανι

καλή χρονιά σε όλους

Σήμερα είπα να γράψω για τους τοίχους στο σπίτι,
που 'ναι γεμάτοι σιωπές και άχνη ζάχαρη..
Σκέφτηκα να τους πουλήσω σε κάτι φυλακές,
μα ολο γλυστράω μέσα τους,
σα γέρνουν κατά πάνω μου
με τα παραπανίσια κιλά τους..
Τότε είπα να γράψω για την υγρασία..
Τη γουστάρω την υγρασία..
Δημιουργεί στα πάντα σχήμα και όγκο..
Έχει όμως ένα ελάττωμα..
της αρέσει να ζωγραφιζει μόνο με νερομπογιές..
αυτό το αίμα το διάφανο
που στάζει απ τις φάτσες των αντικειμένων..
Να ..........
ξεπροβάλλουν τώρα μπρος μου όλα της τα κατασκευάσματα..
Τώρα φαίνεται στο βάθος και μια παχύρευστη σιωπή...
Όπως όλες οι σιωπές έχει κομμένη τη γλώσσα..
κι όλο και πλησιάζει...
Έξω έχει σύννεφα παντού..
κάθονται έτσι φρόνιμα κι ακίνητα από πάνω μας..
Σήμερα δεν υπάρχει κανείς τριγύρω..
Κι ανάβω παντού φωτιές μ’ ότι βρίσκω μπροστά μου.
Η νύχτα για να ΄ναι καλή πρέπει να καίει..
τότε μόνο σου πυρώνει το βλέμμα..
τοτέ μόνο ζεματίζεται το χθες..
Κάποτε είχα συναντήσει 2 ανθρώπους.
Στον έναν έμεναν μόνο 5 μέρες ζωή..
και στον άλλο μόνο 5 χαμόγελα.
Έκλαψα μόνο για τον δεύτερο..
Κάποτε είχα συναντήσει και τη θλίψη..
Αν σ ‘αγαπήσω μου είπε
θα σε κλείσω μέσα σε μια νύχτα που έπαθε αμνησία και ξεχνάει να ξημερώνει..
Του καθενός η μοναξιά μοιάζει με κάτι..
Η δική μου είναι σα να πέφτεις σε μαύρη λίμνη σκοτεινή
κι από πάνω να λείπει ο ουρανός..
Έτσι για αλλαγή
πέφτω να κοιμηθώ ανάσκελα.
Μα φαρδαίνουν τα μάτια και δεν τα σκεπάζουν πια τα βλέφαρα..
Γυρίζω πλευρό και κάποιος μαστιγώνει τον ήλιο..
κι όλο και ξημερώνει...
Κι έχω πάλι όλα μου τα δάχτυλα..
μα πάλι δεν ακουμπάω κάτι που να μην είναι δικό μου..
Αν τα δάχτυλα μου έχουν και επόμενη ζωή
εύχομαι να βρεθούν μόνο σε χωματερές..
για να χαιδεύουν
ότι σ΄αυτήν εδώ θεώρησαv άχρηστο...
Κι αν άξαφνα γύρω μου πετούν πυγολαμπίδες
θα ΄ναι που ζήτησα να στάξει φως..
Κι αν άξαφνα δω μπροστά μου Το Χριστό..
θα ΄ναι που τίποτα άλλο
δεν του ΄μεινε πια για να με σώσει..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή . . .

monajia 08-01-2011 @ 01:05	ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ....................ΜΕ ΥΓΕΙΑ................ ::xmas.:: ::xmas.:: ::xmas.::
Αλντεμπαράν 08-01-2011 @ 01:42	τί καλό
idroxoos 08-01-2011 @ 02:59	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
karabasgeorgos 08-01-2011 @ 03:42	Του καθενός η μοναξιά μοιάζει με κάτι.. Η δική μου είναι σα να πέφτεις σε μαύρη λίμνη σκοτεινή κι από πάνω να λείπει ο ουρανός. ΕΞΟΧΟ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
στίχος 08-01-2011 @ 05:15	Εξαιρετικό όλο..............συγχαρητήρια..................!!!!
αντικλείδι 08-01-2011 @ 12:16	ΕΥΓΕ , υπέροχη δημιουργία , συγχαρητήρια !!!!!!!!!!
rock sugar 08-01-2011 @ 12:19	όμορφο, έχει να πει.
Αστρογιογγι 09-02-2011 @ 09:01	δεν αργησα...Ομορφια! Καλη χρονια Νικολα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο