Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στ' αψηλά μονοπάτια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130539 Τραγούδια, 269405 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στ' αψηλά μονοπάτια
 
Στ’ αψηλά μονοπάτια τους καιρούς παζαρεύεις.
Δίνεις, παίρνεις για ρέστα
λίγες μέρες και χρόνο.
«Να ζήσω λες» και προχωράς
λες και πας παραπέρα απ’ τα όρια.

Σε βαραίνουν οι μνήμες
με το βάρος του Ιούδα το ασήκωτο
-ένα πουγκί μπακιρένιες λύπησες
και λίγο ανθρώπινο όξος για τις δύσκολες μέρες που θα’ ρθουν-
Όλο το βιός σου, μια μέρα που θα’ ρθει.
Να είσαι εκεί.

Το βιολί ενός γύφτου, η φωνή του
ένα φως ανοιχτό, να ξοδέψεις τον κόσμο
όσο πιο εύκολα κι ανώδυνα γίνεται.
Ξεπουλάω-φωνάζει.
Κι αγοράζεις τη μέσα του ανάγκη
με έναν έξω-σκοπό να υπάρξεις.
Να υπάρξετε.

Θυμάσαι έπειτα να μιλήσεις
για κάτι ρούχα μισοσκισμένα και μασημένα απ’ τη ναφθαλίνη
-το στόμα των ανθρώπων πιο εύκολα φτύνει κακία
κι είναι η μορφή που της δίνεις μι’ αβέβαιη συνωμοσία
μεταξύ πουλιών κι αστεριών
την ώρα του Κρόνου-.
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
Φορεμένες ανάγκες.
Ξεθωριασμένες στιγμές.

Κι όσο-όσο σου πάει να πουλιέσαι κι εσύ
στο τρισμάκαρο πνεύμα του ονείρου
δανεικός δανειστής των δαιμόνων.
Πριν ανοίξεις τα μάτια, ανοίξου.
Κι αν αγάπησες λίγο
της αγάπης το δράμι χρυσός.
Μπορείς μια ώρα αρχύτερα τη ζήση να ξοφλήσεις.
Μα ονειρέψου ακόμα.
Δεν φτάσαμε σε εκείνα τα’ αψηλά μονοπάτια.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
09-01-2011 @ 16:47
Δυνατή ποίηση!!!!!!!!!! ::theos.::
dante537
09-01-2011 @ 16:50
και παράλληλα ευχαριστήσου τον δρόμο αυτό μέχρι τα άψηλα μονοάτια ::yes.:: ::up.::
Kostis Zorbas
09-01-2011 @ 16:52

Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
Φορεμένες ανάγκες.
Ξεθωριασμένες στιγμές.

Κι όσο-όσο σου πάει να πουλιέσαι κι εσύ
στο τρισμάκαρο πνεύμα του ονείρου
δανεικός δανειστής των δαιμόνων.
Πριν ανοίξεις τα μάτια, ανοίξου.
Κι αν αγάπησες λίγο
της αγάπης το δράμι χρυσός.
Μπορείς μια ώρα αρχύτερα τη ζήση να ξοφλήσεις.
Μα ονειρέψου ακόμα
Δεν φτάσαμε σε εκείνα τα’ αψηλά μονοπάτια.

Αθανασία είναι... ρεαλιστικό! Ελπίζω να διαψευστώ και τα ψηλά μονοπάτια να είναι μπροστά μας, αν και όταν ανοίξουμε τα μάτια μας!
::love.:: ::kiss.:: ::hug.::
idroxoos
09-01-2011 @ 16:52
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
Φορεμένες ανάγκες.
Ξεθωριασμένες στιγμές.

Τέλειο...Αθανασία...!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::hug.:: ::hug.::
**Ηώς**
09-01-2011 @ 17:05
::theos.:: ::theos.:: ::kiss.:: καλή χρονιά κορίτσι μου..ετσι δυνατα πάντα....
ΛΑΧΕΣΙΣ
09-01-2011 @ 17:22
-το στόμα των ανθρώπων πιο εύκολα φτύνει κακία
κι είναι η μορφή που της δίνεις μι’ αβέβαιη συνωμοσία
μεταξύ πουλιών κι αστεριών
την ώρα του Κρόνου-.
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»...
...μη μου σπάσει στη μεταφορά...πολύτιμη είσαι...
ΚατεριναΘεωνα
09-01-2011 @ 18:11
αν μου πεις να τα βάλω σε μια σειρα το βρίσκω τρίτο
απο τα καλύτερα σου!!!!!!!!!!!! ::theos.::
AETΟΣ
09-01-2011 @ 18:47
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή χρονιά Αθανασία!
φλοισβος
09-01-2011 @ 19:02
Από τα καλύτερα σου Αθανασία!!!!!! Έγραψες πραγματικά!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia
09-01-2011 @ 20:43
Το βιολί ενός γύφτου, η φωνή του
ένα φως ανοιχτό, να ξοδέψεις τον κόσμο
όσο πιο εύκολα κι ανώδυνα γίνεται.
Ξεπουλάω-φωνάζει.
Κι αγοράζεις τη μέσα του ανάγκη
με έναν έξω-σκοπό να υπάρξεις.
Να υπάρξετε.

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ...........................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
stixoplektis
09-01-2011 @ 23:50
Κι όσο-όσο σου πάει να πουλιέσαι κι εσύ
στο τρισμάκαρο πνεύμα του ονείρου
δανεικός δανειστής των δαιμόνων.
Πριν ανοίξεις τα μάτια, ανοίξου.
Κι αν αγάπησες λίγο
της αγάπης το δράμι χρυσός.
Μπορείς μια ώρα αρχύτερα τη ζήση να ξοφλήσεις.
Μα ονειρέψου ακόμα.
Δεν φτάσαμε σε εκείνα τα’ αψηλά μονοπάτια.

ΠΟΙΗΣΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ !!!!
ΑΙΟΛΟΣ
09-01-2011 @ 23:59
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
::yes.::
Πολύ ωραίο Αθανασία.. Καλημέρα..
oneiropola
10-01-2011 @ 00:14
Θυμάσαι έπειτα να μιλήσεις
για κάτι ρούχα μισοσκισμένα και μασημένα απ’ τη ναφθαλίνη
-το στόμα των ανθρώπων πιο εύκολα φτύνει κακία
κι είναι η μορφή που της δίνεις μι’ αβέβαιη συνωμοσία
μεταξύ πουλιών κι αστεριών
την ώρα του Κρόνου-.
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
Φορεμένες ανάγκες.
Ξεθωριασμένες στιγμές.

Γραφεις Αθανασια και παλι Μπραβο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Ειρήνη.Δ.
10-01-2011 @ 02:05
Στο ψηλότερο σκαλοπάτι...!!!! ::smile.::
barboutsala
10-01-2011 @ 03:03
αργούμε ακόμα; πιάστηκα, πεινάω, διψάω και θέλω και τουαλέτα
Σελίνα
10-01-2011 @ 03:10
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
Φορεμένες ανάγκες.
Ξεθωριασμένες στιγμές.

Και όλο βέβαια, δεν έχει νόημα να το αντιγράψω...
Ναταλία...
10-01-2011 @ 03:37
Το φθαρμένο φιλί , η ανάσα που πέφτει
το κατάσαρκο ψέμα , κάποιο γυάλινο όχι
που θα λιώσει σαν «ναι»
Φορεμένες ανάγκες.
Ξεθωριασμένες στιγμές.

Υπέροχο Αθανασία μου όπως πάντα ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
10-01-2011 @ 04:22
υπεροχη......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
heardline
10-01-2011 @ 15:13
Στα μονοπάτια των στίχων σου κι εμείς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
elsa98
10-01-2011 @ 15:58
Πριν ανοίξεις τα μάτια, ανοίξου.
Κι αν αγάπησες λίγο
της αγάπης το δράμι χρυσός.
Μπορείς μια ώρα αρχύτερα τη ζήση να ξοφλήσεις.
Μα ονειρέψου ακόμα.
Δεν φτάσαμε σε εκείνα τα’ αψηλά μονοπάτια.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο