| |
Μία κοιλάδα μακρινή είναι ωραία
που ξεκινά μ’ εκείνο το λιλά της δάφνης
και σαν τη διασχίζεις σου φαίνεται μοιραία
ενώ μέσα της κοιλά λευκό νερό της άρμης.
Στο μήκος της την κόβουνε ποτάμια ασημένια
γκρίζα θα έλεγε κανείς με λίγο μοβ τριγύρω
που όταν φουσκώσουν πλημμυρίζεις άσπρα χτένια
και λες εδώ θα κοιμηθώ, εδώ θα γύρω.
Μα όταν πια ξεβυθιστείς μέσα από την αντάρα
Ορθώνονται μπροστά σου δύο λόφοι
Σαν τα πολύχρωμα κοράλλια στη Σαχάρα
Και τους θαυμάζεις αφού ξέρεις πως τ’ όνειρο εκπληρώθει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
