| |
Στη μέση του ωκεανού στέκομαι
Δημιουργώντας βήματα, βουτώντας
Στις παλάμες των κυμάτων.
Αυτές οι γαλάζιες θύμησες κλέβουν
Του ουρανού την απεραντοσύνη,
Αντανακλούν της Μοίρας τα σημάδια.
Στης καρδιάς την πτυχή ένα κενό
Που δεν ορίζει κόσμο.
Τρεμάμενες φωτιές τ' αστέρια
Καίνε ευχές, φωνές απόγνωσης.
Το ταξίδι συνεχίζεται.
Κι αυτή η θάλασσα ορμητικά
Παρασύρει τις προσδοκίες μου
Σε έρημες ακτές οδηγεί τα όνειρά μου.
Ο χρόνος σταματά στου χειμώνα την άκρη
Μιας αναστολής η όψη
Λύτρωση
Λύτρωση.
Αναρωτιέμαι αν η ζωή μας χρωστά
Τις προσευχές, τα δάκρυα, τα συναισθήματα της δόξας.
Μήπως είμαστε καταδικασμένοι να περιμένουμε
Μιαν Άνοιξη αργοπορημένη, μια ψευδαίσθηση
Που σαν οπτασία θα πλανέψει τις ορμές μας;
Το ταξίδι συνεχίζεται.
Με χαραγμένα πανιά
Λευκά
Στου αφρού το σχήμα να ενώνουν
Γη και Ουρανό
Να χωρίζουν
Όσα μαζί δεν μπορέσαμε να ονειρευτούμε
Κι έγιναν φυλακές
Φωνές οργής
Που δεν ακούς και δεν ακούω
Στη σιωπή του χρόνου.
Κοιτάζοντας την άκρη του αιώνα
Της ιστορίας το τέλος
Εκεί που άνισες μάχες
Ξέβρασαν εχθρούς και φίλους
Ηττημένους
Από απώλεια ή από νοσταλγία.
Το ταξίδι συνεχίζεται.
Με σιωπές και ανάγκες ενωμένες.
Θάλασσα των δακρύων μου θάλασσα συννεφιασμένη!
Στο γαλάζιο σου ξαποσταίνω και λυτρώνομαι
Φορώντας φυλαχτά χρυσά
Κεντήματα που μέσα τους χωρώ
Μέσα στη φύση μου αυτήν, την ανθρώπινη
Την άδεια.
Γελάει το φεγγάρι μπροστά
Στη θνητότητά μου
Ξέροντας πως δεν θα μπορέσω να το αγγίξω
Αυτό το τόσο χρυσό
Το τόσο φλεγόμενο.
Όπως δεν μπόρεσα να αγγίξω όσα δεν τόλμησα
Μες τις φωτιές τους
Δεν μπόρεσα να καώ.
Στης συνείδησης τη βάρκα μόνο αρμένισα
Γυρεύοντας θησαυρούς για να πουλήσω.
Και το ταξίδι συνεχίζεται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
