stixoi.info: Η πολιτεία

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η πολιτεία

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130653 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η πολιτεία

Τότε με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός. Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές και τις δικές μου και καθενός που βρέθηκε σ' αυτήν την πόλη μοναχός (Μ.Χατζιδάκις, Το χαμόγελο της Τζοκόντα)

[align=center]Άρχισε να σκοτεινιάζει στην πολιτεία
τα φώτα άναψαν για να κρύψουν την θλίψη των προσώπων
Οι προβολείς μπορούν και τονίζουν το ψεύτικο
παραχώνουν στα σκεπάσματα τις αγκαλιές
ξοδεύουν αλόγιστα τα συναισθήματα
δίνουν πνοή στα ακροτελεύτια φτερουγίσματα των ψυχών

Η πολιτεία συνεχίζει να στριφογυρνάει
παρασέρνοντας στους στροβιλισμούς τα πάθη μας
σαν την παιδική μας σβούρα που χάθηκε στη λήθη
γιατί η αθωότητα χάνεται μέσα στα σκονισμένα σοκάκια
μαζί με τα βλέμματα που κοιτάζουν βαθιά στις καρδιές
τις γυναίκες που έκρυψαν τον πόθο τους σφιχτά στα σκέλια
τους άνδρες που ξόδεψαν την πίστη τους σε χλαμύδες και ρομφαίες
τους νέους που έχτισαν τα όνειρά τους με σημαδεμένες τράπουλες
τα παιδιά που έκλαψαν για εκείνο που δεν ερχόταν
τους εραστές που έσμιξαν μέσα σε θλιβερά καταφύγια

Η πολιτεία ακολουθεί το δρόμο της
σίγουρη για την επόμενη κίνηση – ο χρόνος της, εξασφάλιση
ο μόνος που δεν επηρεάζεται από τις αγωνίες των κατοίκων της

Απόκοσμες φιγούρες αποφεύγουν τις γωνίες και τα σκοτεινά σημεία
με τον φόβο του πιστολιού να παραμονεύει στον επόμενο δρόμο
Σίγουρες ότι η αμφιβολία είναι το πανωφόρι της προστασίας τους
κοιτάζουν με ορθάνοιχτα μάτια τους τα φώτα της πολιτείας
να σηματοδοτούν τα συμφραζόμενα, να καταδεικνύουν τα υπονοούμενα
καθώς τα φώτα αυτά είναι τα άστρα των ξεχασμένων μάγων
οδηγητές στις επαναλαμβανόμενες κινήσεις τους
Είναι τα φώτα που κυριεύουν τα όνειρα των εφήβων
που ρημάζουν τις αναμνήσεις των εραστών
που γεμίζουν ως ολόχρυσοι ανθοί τα στήθη των πονεμένων

Το σκοτάδι έπεσε βαθύ στην πολιτεία
οι φωνές χαμήλωσαν σαν το κερί που καίγεται
ακούγονται απόκοσμες στους τοίχους των σπιτιών

Η πολιτεία ξεκίνησε την γνώριμη πορεία της στην χαραυγή
ίδια και απαράλλακτη με την προηγούμενη
πορεία ζωής και θανάτου,
ζωντανών και νεκρών
υπαρκτών και ανύπαρκτων[/align]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

monajia 18-01-2011 @ 05:53	ΦΟΒΕΡΟ ...................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios 18-01-2011 @ 10:06	::rock.:: ::theos.:: ::yes.::
ALIROS 18-01-2011 @ 10:09	Σπίτι – δουλειά – σπίτι άνδρας – γυναίκα έρωτας – μοναξιάΠοιος φροντίζει και βαδίζουμε μόνοι ::love.:: ::love.::
idroxoos 18-01-2011 @ 14:07	::smile.:: ::smile.::
... άρα υπάρχω 20-01-2011 @ 12:04	Θέατρο ψυχών η κάθε πολιτεία στα παρασκήνια τα σώματα υποφέρουν φοράνε δημοσίως προσωπεία το θάνατο, τη μοναξιά να αίρουν οι εραστές γεύονται αθανασία οι ανέραστοι την όποια εξουσία οι φοβισμένοι πιστοί σε μια θρησκεία οι ελεύθεροι... νεκροί... σε κάθε πολιτεία... Με έγχρωμες σκέψεις... και ασπρόμαυρες εικόνες... Γιάννη, περιγράφεις τη ζωή μας... τη ζωή... στην ατέρμονη πορεία της... και επιμένω: Το σώμα - η πόλη ψυχή μου - χώρα σε βρήκε βόλι μα εσύ προχώρα...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο