Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ζω
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269435 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζω
 
[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Ζω πλέον λεύτερος, εγώ από εμένα!
-μη κάνοντας το λάθος που ακολουθεί το πάθος
και μαστιγώνει τις ψυχές η λύτρωση στο Άθως!-
προδίδοντας μ’ αλήθεια, κάθε ψέμα.

Ζω πλέον λεύτερος, εγώ από εσένα
μεταξοσκώληκας ο νους, κουκούλιασε χρησμούς
που λέγαν πως: θα λιώσω απ’ τους καημούς,
παλεύοντας με «θέλω» παθιασμένα.

Ζω πλέον λεύτερος, στο σήμερα απ’ το χθες
γνωρίζοντάς με πιο καλά τις άγρυπνες τις νύχτες
τότε που γίναν φίλοι μου του ρολογιού οι δείχτες
και μ’ έπεισαν πως: το να ζεις δεν είναι ειδεχθές.

Ζω πλέον λεύτερος, σε χρόνο ενεστώτα
τα λόγια αόρατου θεού «βέλη» στο κομοδίνο
το «παίρνω» του δε μ’ άγγιξε, με κάρφωσε το «δίνω»
εκεί που σμίγει ο λογισμός με τ’ άρωμα του ιδρώτα.

Ζω πλέον λεύτερος, στη νέα φυλακή μου
μονάχος μου την έχτισα και ποια ποινή εκτίω:
Να ζω. Αυτό το «λάθος» μου, αυτό και «δώρο θείο»
και στις οάσεις ξεδιψώ στο διάβα της ερήμου.

Ζω πλέον λεύτερος, δίπλα στις υπερβάσεις
και ξέρω: δεν θα λυπηθώ όταν θα πούμε «αντίο»
ο φόβος κάνει ανάγκη μου: στο μέλλον να διεισδύω
κι εσύ, γυμνή μεσ’ τ’ όνειρο, ζεις την ορμή της σχάσης. [/font] [/color]



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Γυμνασμένα παραμύθια
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
**Ηώς**
05-02-2011 @ 16:12
μεταξοσκώληκας ο νους, κουκούλιασε χρησμούς..........................μεγαλειο Χρήστο!!!!!!!!!!!!

Ζω πλέον λεύτερος, δίπλα στις υπερβάσεις ::kiss.:: ::theos.::
monajia
05-02-2011 @ 16:17
Ζω πλέον λεύτερος, δίπλα στις υπερβάσεις
και ξέρω: δεν θα λυπηθώ όταν θα πούμε «αντίο»
ο φόβος είν’ η ανάγκη μου στο μέλλον να διεισδύω
κι εσύ, γυμνή μεσ’ τ’ όνειρο, ζεις την ορμή της σχάσης.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φλοισβος
05-02-2011 @ 16:34
Δεν έχω λόγια!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
05-02-2011 @ 16:48
.......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος
05-02-2011 @ 17:27
Πολύ ωραίο Χρήστο
Καλό βράδυ
::yes.:: ::yes.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
05-02-2011 @ 17:47
::up.:: ::theos.:: ::up.::
στίχος
05-02-2011 @ 18:01
....μάλλον πρέπει να το αναρτάς καθημερινά, να το διαβάζουμε μέχρι να το αποστηθίσουμε και όταν καταλάβουμε σε βάθος τα πλείστα νοήματα, να προσπαθήσουμε να ζήσουμε κι εμείς λεύτεροι....να γίνει κανόνας στη ζωή μας....

..............!!!!! το θαυμασμό μου και την καλημέρα μου...
mpoykhs
06-02-2011 @ 00:15

Ζω πλέον λεύτερος, εγώ από εμένα! ::up.:: ::up.:: ::up.:: Πολυ ωραίοο !!Μακάρι να το έκανε ο καθένας!!! μμμμμμμμ
vero_
06-02-2011 @ 05:59
τότε που γίναν φίλοι μου του ρολογιού οι δείχτες
και μ’ έπεισαν πως: το να ζεις δεν είναι ειδεχθές.
κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό ::huh.:: ::smile.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
06-02-2011 @ 12:38
Να ζω. Αυτό το «λάθος» μου, αυτό και «δώρο θείο»
και στις οάσεις ξεδιψώ στο διάβα της ερήμου...........για λάθος ίσως να μην πρόκειται ,σίγουρα όμως είναι θείο δώρο η ελευθερία του εαυτού μας.........έξοχο Χρήστο!!!!!!!!!!!!καλησπέρα ::hug.:: ::theos.::
αντικλείδι
06-02-2011 @ 14:37
Σοβαρό, ξεκάθαρο και αποφασιστικό ...!
adespotoi
20-02-2011 @ 12:57
να ζει κανείς ή να μη ζει.......
εσύ κερδίζεις τη ζωή με το σπαθί σου και τη Τέχνη. ::smile.:: ::up.:: ::up.::
y.markov
21-02-2011 @ 08:43
Ζω πλέον λεύτερος, δίπλα στις υπερβάσεις
και ξέρω: δεν θα λυπηθώ όταν θα πούμε «αντίο»
ο φόβος κάνει ανάγκη μου: στο μέλλον να διεισδύω
κι εσύ, γυμνή μεσ’ τ’ όνειρο, ζεις την ορμή της σχάσης

Αληθινά, πόσο εύκολο είναι να ζούμε δίπλα στις υπερβάσεις;
Σ' ευχαριστώ Χρήστο!!!!
aridaios
16-03-2011 @ 19:32
που εισαι ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
scarlet1977
12-02-2013 @ 00:29
Να ζω. Αυτό το «λάθος» μου, αυτό και «δώρο θείο»
και στις οάσεις ξεδιψώ στο διάβα της ερήμου.
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
kallia
12-02-2013 @ 03:12
::up.:: ::up.:: ::up.::
Γεωργία Μαυρονύχη-Μάλτα
12-02-2013 @ 15:43
Πάρα πολύ ωραίο!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
pennastregata
12-02-2013 @ 19:09
Τα σέβη μου! ::up.::
Μαυρομαντηλού
12-02-2013 @ 19:31
Μ' ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕΣ
Μ'ΑΡΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ ΣΟΥ.
ΔΙΑΦΩΝΩ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΠΡΟΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΣΟΥ...............
και ξέρω: δεν θα λυπηθώ όταν θα πούμε «αντίο»
ο φόβος κάνει ανάγκη μου: στο μέλλον να διεισδύω
κι εσύ, γυμνή μεσ’ τ’ όνειρο, ζεις την ορμή της σχάσης.
ΟΣΟ ΒΑΖΕΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ... ΑΝΤΙΟ, ΦΟΒΟΣ, ΧΑΣΗ..... ΤΟΤΕ Η ΖΩΗ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ.....................
Ζω πλέον λεύτερος, δίπλα στις υπερβάσεις ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;'
ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΕΙΣΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΤΙΧΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΘΕΤΕΙ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ.........................
ΕΤΣΙ ΤΟ ΡΗΜΑ ''ΖΩ'' ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΟ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΖΩΗ....................ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΑΝ ΔΙΑΣΤΑΣΗ. ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ ΕΠΕΤΕΥΧΘΕΙ ....................


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο