| |
Της θάλασσας τα δροσερά ακράτητα και ζωηρά κύματα.,χαστουκίζουν γεμάτα θράσσος το λυγερό σου κορμί.Ο δροσερός ανάλαφρος αγέρας σου χτενίζει τα ξανθά μακριά μαλλιά και φτιάχνει αόρατα , κρυφά μονοπάτια που θα διασχίσουν ελπιδοφόρα άσπρα πουλιά.Κύματα σαν αγριεμένος ταύρος, παλεύει με τον άνεμο.Το άγουρό σου πρόσωπο , πιτσίλησε, μικρή σταγόνα , θαλασσιά..Και μύρισε η άβυσσος την αλύτρωτη αρμύρα του Νοτιά.Ο αδυσώπητος αυτός λιγμός του ωκαιανού σκοτινιάζει ολοένα το φως σου.Νερά σφυρίζουν πλάϊ σου.,πέφτουνε,πεθαίνουν,κάνουν τάχα πως ξαποσταίνουν.Ησυχάζουν στην ακρογιαλιά αλλά δεν έχουν δύναμη, παραμόνο ανασαίνουν..Ξάφνου φαίνοντα τα σύννεφα που έσυρε ξωπίσω της η ανέλπιστη, απροσδοκητη φουρτούνα,μα το άρωμα της σάρκας σου σαλεύει τα σαν από μηχανη φτιαγμένα βότσαλα.Αναστατώνωνται.,τρέμουν.,λαχανιάζουν.Αναστενεται ο ουρανός ,βροντά έρωτες και πόθους.Κορδέλες της τρελής αρμύρας τυλίγουν εγκάρδια τον ημίγυμνο κορμό σου.Γροθιές λύπης και μιζέριας θα τις κάνω ένα και θα τις κρεμάσω στα πιο ψηλά καταρτια..Να φύγουν..Να πετάξουν μια για πάντα.Κύματα βουνό τραβούν δυνατά τις αγνες σταγμένες μέλι , σκέψεις σου.Ξαναγυρνάνε πίσω όμως ,τραγουδόντας το τραγούδι σου αγάπη μου./Κύμα ανάλαφρης αρμύρας ,βαστόντας το απαλό σεντόνι των μοσχοβολιστών σου κατακόκκινων τριανταφύλλων,όμοια με τα συναισθήματά σου,κρύβει την πνοή μιας πανέμορφης παρθένας..,καπως ένοχα.Και διώχνουν τον τυφώνα αντιστέκοντας στον έρωτα.Ακούμπα με , να διωξω πια τον άνεμο.,γαι να μου δίνεις τα φιλια που θα με κάνουν αθάνατο.Να γίνεις πια δική μου.Να με κοιτάς ., να σε κοιτώ ,να γεννιέται ξανά η πνοή μου.Και ότι κι αν γίνει,κράτα με , γαι να βγάλω την αβάστακτη κραυγή μου.Κράτα με και τώρα αλάργεψε η ψυχή μου......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
